Ubud -- gezellig - relaxed - geen zin om ergens anders heen te gaan ;-)

Yoehoe,

Genieten hier .... ben heerlijk lui ... geen tas inpakken en op je rug dragen .. niet te hoeven zoeken naar een guesthouse om te slapen .. geen busritten in de nacht .. Wat een leven hier. Wel peperduur hier .. geld vliegt de deur uit.. Vooral als je van dat heerlijke organic food wil genieten en van de healthy smoothies ;-) En heb mijzelf ook lekker verwend, mooie spirituele spulletjes gekocht en gisteren mijzelf verwend met een heerlijke full body massage en een full body scrubb .. GODDELIJK na al dat zware reizen en al die prachtige ervaringen en momenten die ik het afgelopen half jaar heb mogen meemaken. Soms best zware momenten, maar eigenlijk alleen maar gevolgd door prachtige reis-momenten.

De dagen gaan heel snel en soms doe ik helemaal niets, alleen maar leuke contactjes, uitgebreid ontbijt, kletsen in de tuin van mijn guesthouse, koffie verkeerd of theetje drinken op een terrasje met een heerlijke lunch. En de dag is weer voorbij ;-) In een smal straatje is mijn favoriete koffieshopje met 3 tafeltjes en stoeltjes. Daar heb ik tijdens mijn koffie verkeerd weer zulke leuke ontmoetingen gemaakt. Sabine uit Duitsland, reist ieder jaar een paar maanden en probeert alle soorten yoga uit en workshops en wil zich uiteindelijk hier in Bali gaan vestigen om yoga te gaan geven. Een nederlandse vrouw die haar baan bij Elsevier kwijt is geraakt na een tal van reorganisaties (net zoals ik) en blijft hier een half jaar om met kinderen te werken die autistisch zijn en syndroom van Down hebben. Morgen ga ik haar werkplek ontmoeten en kijken hoe het daar is. Op de Togeans Islands had ik twee meiden uit Slovenie leren kennen. Zij kwamen later aan op Malenge en waren opeens ook in Ubud, dus mailden ze mij, wij zijn op Ubud, elkaar ontmoeten? Jaaaaa gezellig, dus erg gelachen met deze meiden hier in Ubud. Ze zijn nu al weer weg, druk druk op weg naar het noorden van Bali.

In mijn guesthouse heb ik Francoise leren kennen, moeder van 3 volwassen kinderen. Van oorsprong van Madagaskar, woont/heeft huis in Australie, waar ze niet wilt zijn, ha ha. Dus blijft ze nu een half jaar in Ubud. Ze is Reiki Master, maar zat even in een dalletje ... Dus is ze naar een hoge priester hier in de buurt gegaan om te praten over haar dipje en ze krabbelt weer langzaam terug. Mooie gesprekken met haar! Morgen gaan we samen allerlei vormen van yoga uit proberen de komende tijd bij een local schooltje hier in de buurt. Zij wil namelijk haar geld niet geven aan de toeristische dure scholen maar aan de locals. Mooi principe, dus ik ga met haar mee morgenmiddag. En we gaan samen de 18e naar het Love Healing Festival toe. Leuk.

Heb het dus erg gezellig met contactjes maken en niets doen. Ben 1 dag heel actief geweest. Met mountain bike een eco tour gedaan rondom Penelokan/Kintamani. Eerst een stukje met de auto naar het gebied toe en gestart met een ontbijt op een prachtige locatie aan Mt. Batur, de vulkaan omsloten door een krater-meer. Daarna op de fiets langs de kleine dorpjes en natuurlijk ook hier weer de prachtige rijstvelden. Soms lijkt het op de platte stukken net een beetje Nederland, blauwe lucht en veel grote wolken. In plaats van de bomen in NL, zijn er alleen palmbomen. Toch had ik af en toe een kleine glimp van NL, hi hi. Soms lieten we de fiets staan en gingen we door de rijstvelden lopen, waar de vrouwen weer hard, maar altijd lachend aan het werk zijn. We hebben ook wat huizen mogen zien binnen de Kampongs (leefgemeenschappen). Leuk om te zien hoe ze hier wonen met alle tradities erbij volgens het Hindoeisme, dus heel veel offeren/feesten etc. etc. Het geloof hier is een verademing vergeleken met de rest van Indonesie, waar voornamelijk de islam als hoofdreligie is en daar heb ik (sorry sorry) helemaal niets maar dan ook niets mee. Om het erger te maken, ik ben het nog minder gaan waarderen tijdens mijn reizen. Tja kan er niets aan doen, maar vind de moskeeen te overheersend .. Maar genoeg over dat .. Hier ademt een hele andere vibe en iedere dag geniet ik van al de bloemen en wierookjes en de mooie balinese vrouwen die op straat de rituelen uitvoeren. Heerlijk!

Vandaag mijzelf getrakteerd op een aura-reading bij Jelila, de bekende healer/coach hier op Bali. Was erg interessant en loop al de hele dag met een big smile rond. Ze gaat al je chakra's langs en vertelt welke kleuren er op dit moment te zien zijn bij iedere chakra. Dan geeft ze bij iedere kleur wat steek-woorden en uiteindelijk een hoofdzin die alle steekwoorden samen representeren. Nou, ik kan je vertellen dat mijn AURA erg mooi is, haaaaaaaa. Volop prachtige en mooie kleur-combinaties. Kan ook niet anders na een half jaar reizen en geen stress en alleen maar mooie dingen mee maken. Ben de rust zelfe, haaa ;-) En alles draait als een zonnetje. De hoofdzinnen kwamen mij overigens bekend voor, echt Bar! Wel een leuke verrassing .. maar dat heb ik eigenlijk al in Bangladesh mogen ontdekken op het schooltje: playful creative/entertain children ... haaa. Verdere behandeling niet nodig, gelukkig maar, want ik zag de prijzen en deze europrijzen liegen er niet om ... Het is dus goed en houd het dus lekker hierbij. Ben op de goede weg, ik red het zelf wel, ook dat wist ik eigenlijk al .. hiiii ;-) Oooh ja mijn relatie-chakra staat ook open!!! Hij is nog niet op mijn pad gekomen, maar er is geen blokkade. Toch fijn om te weten .. De kleuren bij mij zijn: hot pink and spirit purple volgens de octahedral en yellow/pink/oranje volgens de dodecahedron (12 wraps) ... humming along together in harmony. Het octahedral en dodecahedron is lastig uitleggen, het zijn vormen en vlakken (te vinden op internet, lastige koek). Zooo laat die man maar komen die mijn kleuren heel mooi vind ;-)

Het is alweer bijna half 6, ik ga terug naar mijn guesthouse en even relaxen en douchen en dan weer heerlijk tijd voor een maaltijd.

Mmmmm .. smile ;-)

Dikke knuffel voor jullie

xxx

Ubud - een hele andere vibe als Kuta, gelukkig, hi hi ;-) Ubud is poepie leuk!!

Yooohh!!

Ubud, gelukkig een hele andere vibe als Kuta, ook veel toeristen, maar geen lallende jonge zuipende australiers en engelsen. Neeee, hier ademt het spiritualiteit. Overal wierookjes en bloemetjes en altaartjes en rustige pingel pingel muziek ... organic food en smoothies ... Winkeltjes met zoveel leuke spullen voor yoga en mooie kleding. Er is zo veel te doen, dat ik bijna niet weet waar ik mee zal beginnen, haaa. Toen ik aan kwam in Ubud was het middag en bloedheet, ik werd net buiten Ubud centrum afgezet en had geen idee waar ik zou willen slapen. Ik had een guesthouse uitgezocht, maar had niet het jippie-gevoel. Toch maar gebleven, want ik had geen zin om in de bloedhitte met zware rugzak te gaan lopen en zoeken. Ben die middag dus zonder mijn backpack gaan lopen en op zoek naar een mooie leuke locatie, want ik blijf hier tenslotte 2 weken ;-) En gevonden!! Heb een mooie deal gemaakt, veel goedkoper als de eerste locatie en de volgende dag gelijk naar mijn nieuwe locatie gegaan. Nu heb ik een kamer in een prachtige tuin met zwembad bij de rijstvelden. Lief personeel. Overal verse bloemen .. een paar keer per dag krijgen alle gasten een altaartje voor hun kamer. Wierookje met bloemetjes en in de middag een snoepjes-offer op de grond. Bij het zwembad ook overal verse bloemen, bij ontbijt verse prachtige bloemen op de tafel. Wat een prachtig kijkgenot met al die leuke dingen.

Inmiddels de omgeving een beetje gaan verkennen en wat er allemaal te doen is qua workshops. Zo veel, hi hi. Heb ook een plekje gevonden om hard te lopen, langs de rijstvelden. Op Kuta had ik mijn hardlopen na 2 maanden weer opgepakt, dacht dat ik het niet zou vol houden, maar zit nog op hetzelfde schema. Wel spierpijn gehad. Op Kuta Beach is het echt fantastisch om te joggen op het strand aan het einde van dag. Kilometers strand ... een brede kustlijn ... Voor de rest vond ik de plaats bagger, behalve het strand.

Morgen ga ik een ecotour door met de fiets, langs de vulkaan en langs de rijstvelden en de dorpjes met een ontbijtje en lunch inbegrepen. Een mooie manier om de omgeving van Ubud te zien. Zo dadelijk een afspraak maken bij Jelila, een hele bekende healer/coach op Bali.Ik wil eerst een aura reading doen en aan de hand van de aura reading een programma opstellen: reprogramming, soulmate love healing, past life yourney etc. etc. Ik zie wel wat er uit de reading gaat komen. Het is tijd voor de binnenkant van Barrie, haaaaaaaa. Op de 18e juni is een groot festival hier, Heart for Healing Festival, wil daar ook graag heen. Firedance, healing circle, free workshops, tibetan bells meditation en nog veel meer. Oooooh ja en ik ga een zilveren ring maken voor mijzelf, is ook een workshop voor. Phoeeeeeee, ik heb genoeg te doen. Helen, ik begrijp helemaal waarom jij het zo naar je zin had hier ;-)) Madelon, mama: jullie zullen je ook vermaken hier met al die workshops en prachtige natuur. Madelon: als Larissa nog wil reizen, nou ze zou hier heen kunnen gaan, voor 2 weekjes ..

De maan is hier overigens ook prachtig, het is de smalle kleine maan die alleen in een klein boogje te zien is aan de onderkant .... In NL is de maan niet op deze manier te zien. Ik weet nog dat mijn vader mij had verteld dat hij de maan zo leuk vond hier op Bali, het kleine boogje aan de onderkant .. Jaaaaaaa!!

Zo ik ga nu een afspraakje maken voor mijn reading en daarna heerlijk genieten van een organic lunch met een organic sapje .. life is good. En ben blij dat ik mijn half jaar reizen op deze manier langzaam kan gaan afsluiten. Geen lange en zware busritten meer, maar lekker lang op 1 plek. Hierna nog even strand, altijd heerlijk. Op de 30e juni vlieg ik van Bali naar Singapore en ik heb inmiddels een ticket gekocht om terug naar NL te vliegen. Whaaaaaaaaaaaa ;-( Ik vlieg terug in de nacht van 2 op 3 juli vanaf Singapore en land dan op zo 3 juli op Schiphol in de middag. Schappelijke tijd ;-) Maar daar wil ik nu nog even niet aan denken ....vluchtgegevens volgen nog wel, hi hi ...

Kuzzzzzzz

xxx

Kuta Bali

Haaaaaaa,

Heb 4 series op de site gezet met foto's:

Tentena

Reis Tentena naar Empana

Togean Islands

Gorontalo

Morgen ga ik naar Ubud toe, jippie, zin in! Vermaak mij overigens prima op Kuta. Ik kijk dwars door de toeristen heen en geniet van het mooie strand met hoge golven, spectaculair. Ik eet hamburgers sinds ik aan kom en ijsjes van Mac Donald. Best lekker!!! Lang geleden.

Ga zooo joggen op het strand, einde van de dag . niet meer zo warm. Hamburger eraf lopen, haaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaaa ;-)

Tot Ubud

xxx

Sulawesi . The Togean Eilanden - Paradijs, maar ook spinnen, krabben en een kwallenbeet, auw!!

Jihoeeee, daar ben ik weer.

Heb weer veel te veel te vertellen, het wordt weer een lang verhaal, haaaaaaa ;-)

Sulawesi … wat een prachtig land in Indonesie. Ben er echt verliefd op!! Ik had er nog veel langer willen blijven en had nog veel meer dingen willen doen, zoals trekking in de Mamassa-Vallei, rafting, nog meer wandelingen in de prachtige bergen met rijstvelden ... Jungle helemaal hoog in het noorden van Sulawesi .. Palau Bunaken (beach) .. tijd tekort .. Als je Sulawesi goed en op je gemak wilt doen heb je 1,5 maand nodig, hi hi … Ik had kunnen blijven, maar koos er toch voor om naar Bali te gaan. Het is tijd voor afbouwen .. geen zware nachtbussen meer en locale bussen vol met voedsel en dozen en ik weet niet wat allemaal en overgevende mensen. Reizen in Sulawesi is zwaar vermoeiend, maar oooh wat krijg je er veel voor terug. Ging alleen terug naar Bali, mijn reisvriendjes weer achter gelaten en heb hoog in de lucht wat traantjes laten stromen .. van geluk …

Even terug naar Tentena, noordkant van Lake Poso. Ook daar natuurlijk weer genoten. Heb overigens weer een nieuw diersoort uit geprobeerd, deze keer was het vleermuis. De specialiteit in deze streek. Dus uitproberen. Ik kan je vertellen, ik lust het niet, het heeft een leversmaakje en daar ben ik helemaal niet gek op. Maar je weet het maar nooit, voor hetzelfde geld is het heerlijk en ach het hoort bij het reizen, eten proberen wat de locals eten. De volgende dag ging ik naar de markt in Tentena en zag hoe de vleermuizen worden bereid, haaaa, als ik dat eerder had geweten, had ik het denk niet geprobeerd te eten. Men neme een vleermuis, deze krijgt een stok in zijn mond en komt er achter weer ergens uit. Dan wordt de vleermuis gebrand in een vuurtje. Resultaat: een verkoolde vleermuis. Tjaaa. Ook hier op de markt moest je af en toe even slikken, de kippen werden voor je ogen geslacht en geplukt. Een vleesafdeling met honderden vliegen, een kop van een varken .. Maar ook weer kleurrijk voedsel/fruit/groenten. Prachtig altijd de markten, vooral op Sulawesi. Na Tentena was het tijd om verder te gaan reizen, naar de Togean Eilanden. Ik had al gelezen en gehoord dat het niet makkelijk is om de eilanden te bezoeken en zeker niet makkelijk om van de eilanden af te komen. Maarrrr dat het drie dubbel dik waard is om de eilanden te bezoeken. En dat is dus ook zo!!!

Op zondag vertrokken we vanuit Tentena, iedereen had gezegd, het is zondag er zijn geen bussen of bemo’s (locale bussen) bij de busterminal .. tja zal wel. Op zondag gaat iedereen bidden en bussen rijden pas in de middag weer. Ooh jeh, we moeten weg, want het kost een tijd om naar Empana te reizen, daar te overnachten en dan de volgende de boot naar Malenge, deze gaat op maandag en weer niet op andere dagen. We moeten dus weg! Dus gingen we met een brommertje naar de busterminal en toen we daar aankwamen was er inderdaad niemand .. geen bus of mens te bekennen. Shit het is waar … staan we daar met onze backpack. Met reizen heb ik inmiddels geleerd, gewoon wachten .. er komt altijd wel iets naar je toe .. vooral op het moment als je denkt, ik geef het op .. het zit tegen. Dus wachten en ja hoor een man in een mooie wagen vraagt waar wij heen moeten, er is geen bus nu … Ooh naar Empana moeten wij. Okeeee ik kan jullie wel brengen! Wow te gek. Prive-auto met airco en lekkere muziek. Een lange rit door de bergen .. prachtig uitzicht .. soms was de weg niet meer te zien .. zo slecht .. en op sommige stukken liep er water vanuit de hoge bergen over de weg en leek de weg wel een rivier. Spannend allemaal en avontuurlijk. Goede wagen, dus gewoon door het water heen. Deze keer was de rit dus niet zooo heel zwaar. Fijn gevoel, want de volgende dag een hele dag op een boot naar de Togean Eilanden .. Vroeg naar bed en de volgende morgen een bootje ;-)

De reis naar de Togeans was pittig. Eerst met een grote houten boot naar Wakai. Alles ging weer mee op de boot, scooters, kasten, dozen, voedsel, mensen en ik weet niet wat. De boot zal bom bom bom vol. Er was alleen nog plek op het dek buiten. Dus buiten zitten, weinig schaduw .. dus onder de umbrella zitten in de zon … Varen met het bootje .. dolfijnen gezien .. prachtige bergen … Aan het einde van de dag kwamen we aan in Wakai, daar moesten we met een klein locaal bootje naar ons eilandje Malenge gebracht worden. Pruttel pruttel pruttel .. brom brom brom .. herrie … klein bootje, maar herrie.

Tja en dan eindelijk om 7 uur in de avond in het donker kwamen we aan. HET PARADIJS!! Kon ik nog niet echt zien want het was donker, maar de volgende dag natuurlijk wel … Paradijs. Op de eilandjes rond Malenge wonen de locals, erg primitief, het zijn Gypsy’s. Leven van de vis, vangen deze, ze verkopen aan Bali en aan Singapore en zelfs China. Op ons eilandje Malenge zijn maar 8 hutjes voor de backpackers, voor de rest niets. Het hele eilandje is jungle. Aan 1 zijde van de zee, zijn 2 hele kleine dorpjes, mini mini dorpjes met weinig bewoners. Dus daar zaten we dan op een eilandje, ver van de bewoonde wereld, tussen de locals in de jungle. De eigenaar van de hutjes zorgt voor je, er is geen menu waaruit je kunt kiezen om te eten. Het is eten wat de eigenaar die dag maakt. Iedere dag vis natuurlijk, maar telkens anders bereid en met verse groenten en vers fruit. Wowwww het eten was fantastisch. Iedere keer verheugden wij ons op het eten. Het is super gezellig met z’n allen eten tegelijk. Iedereen gaat zijn gang op het eilandje, slapen, zwemmen, lezen, jungle of snorkelen. Als het tijd was om te eten kwam de eigenaar langs alle hutjes om te vertellen dat het weer lunch tijd was. Het water liep me al uit de mond als hij weer aan kwam … Eten! Het eten werd klaar gezet op een houten vlonder in een prachtige blauwe baai .. het water had een prachtige kleur daar. Genot om op deze manier te eten. Wat een uitzicht en wat een gezelligheid zo met z’n allen eten op ons eilandje.

Ik ben totaal in een ander ritme gekomen op het eilandje. Na 10 uur in de avond geen electriciteit meer, niets, totale rust. Iedereen was moe aan het einde van de dag .. van de wind, het zwemmen, snorkelen of whatever .. Alleen nog maar sterren te zien .. prachtig .. geen licht te bekennen om ons heen. Dus gingen we allemaal vroeg ons hutje in. Om half 6 in de ochtend was ik telkens wakker, kon dan niet meer slapen. Bleef dan nog wel liggen. De wind kwam dan heerlijk binnen in mijn hutje waar ik onder een klamboe sliep met open ramen aan de zee .. Om 7 uur gingen we al ontbijten. Haaaaaaa, Bar, totaal geen ochtendmens was om 7 uur al klaar klaar wakker! En trek in het ontbijt met vers fruit. Heerlijk zo leven!

Dale, de canadese, doet al 10 jaar aan Yoga en ik ben weer met Yoga begonnen met haar. Prachtig uitzicht op de houten vlonder om onze Yoga oefeningen te doen. Moest wel wennen hoor en zij doet iedere morgen een sessie van 1,5 uur en soms 2 uur. Ik vond 1,5 uur wel voldoende en intensief genoeg, zweten … om 7 uur is het al bloedje heet daar. Dus na het ontbijt (7 uur) gingen wij aan de Yoga om 9 uur. Mooie tijd. Daarna zwemmen … en relaxen en dan was het alweer tijd voor de lunch met verse vis en groenten en rijst … wat een leven zeg.

Met Delphine ben ik met een kleine kano naar het Gypsy-dorpje gevaren. Wij kijken vanuit onze baai op de lieve prachtige dorpje met kleine huisjes en een prachtige lange houten brug. De houten brug gaat helemaal naar ons eilandje toe, daar is namelijk bij de 2 dorpjes een kleine school. Ik had ballonnen meegenomen naar het eilandje om kindjes blij te maken. Het begon heel leuk, blije kinderen, big smile, maar binnen een noodtime kwamen er zo veel kinderen, ik had niet genoeg ballonnen. Dus teleurgestelde gezichten. Op een gegeven moment had ik zo veel kinderen om mij heen, dat ik niet meer kon lopen en bijna niet meer kon ademen. Ze lagen compleet over mij heen. Delphine zag alleen nog een blonde lok van mijn haar en zag mij niet meer. Ik heb toen al de ballonnen gegeven, dus gingen de kinderen verder vechten, maar ik kon er tussen uit piepen .. adem halen en snel weg rennen. Haaaaaa, het was een leuke ervaring, een ballon-aanval van kinderen op mij.

Dale en Darryl, zijn echt van die avonturiers. Ze hadden spul mee om bellen te blazen. Leuk tijdverdrijf op een eilandje .. dus bellen blazen in de zon. Prachtige kleuren in de lucht en leuk om even een spelletje te doen uit je kindertijd … Darryl had ook een ballon bij zich, die hij moest af maken. Een reuze ballon van stof, deze vult hij met hete lucht en dan laat je de ballon gaan aan het einde van de dag, als er weinig wind is. Een hele onderneming en best gevaarlijk. We hadden petrol nodig om vuur te maken en de hete lucht in de ballon te krijgen. Maar Darryl had aan alles gedacht en wist precies wat hij moest doen. Met z,n allen moesten we de ballon vast houden en Darryl hield een stok met petrol onder de ballon en toen in de ballon, zodat de ballon met hete lucht kwam. Ik vond het dood eng, maar hij had al 20 keer een ballon op deze manier laten omhoog gaan, dussssssssss. Het was super spannend en de ballon ging langzaam omhoog door de hete lucht .. we moesten hem blijven vast houden en op een gegeven moment loslaten. Teamwork. Iedereen had een wens geschreven en op de ballon geplakt, zodat onze wensen het universum in konden gaan. Het ging allemaal perfect. De ballon ging omhoog, einde van de dag, prachtig licht en we konden de ballon heel lang volgen, hij ging super super hoog. Delphine heeft foto’s gemaakt en een filmpje .. Ik heb dus nog geen foto’s, haaaaaa. En dat allemaal op ons eilandje. Wat een lol ;-)

Op een eilandje zijn dieren … en ja hoor .. oppassen dus. Slangen, spinnen, krabben .. Check check in je hutje voordat je ging slapen. Op een ochtend horen we een gil en een australische rent uit haar hutje, er zit een slang .. De eigenaar dus de slang gevangen en deze werd gegeven aan onze huis-vogel. Er is een vis-eagle daar. Hij is gewond aan 1 vleugel en leeft nu op ons eilandje. De eigenaar zorgt voor eten. Hij heeft de slang met huid en haar op gegeten. Hij kreeg ook vleermuizen te eten .. Op het eilandje zijn ook coconut-crabs. Levensgrote en zeer gevaarlijke krabben. Ze leven alleen in dit deel van Indonesie en worden nu beschermd en mogen niet gegeten worden. Ze zijn blauw en de klauwen/scharen zijn vlijmscherp, zo scherp dat ze je vingers kunnen afbijten. Steek dus nooit je hand in een gat waar de coconutkrab leeft .. je mist dan wat vingers of je hand. Gelukkig zijn ze zo schuw dat ze in hun gaten blijven als je er aan komt .. Eilandje en dieren. Leuk! Nou niet altijd leuk, op een dag ging ik zwemmen en ik neem een duik en ik zwem heerlijk ver weg. Opeens voel ik me toch een pijn op mijn benen …. Ik wist het gelijk .. een kwal .. na mijn 2 benen, ook mijn nek en mijn hand en mijn arm .. Ik ben keihard terug gezwommen, maar het was natuurlijk al gebeurd … De pijn was hel, echt hel!!! Pijnscheuten en branden en ik kreeg telkens electrische schokjes op mijn benen die er voor zorgde dat mijn been uit zichzelf ergens heen schopte. De eigenaar vertelde .. niets doen … je kunt niets doen. Ik heb de hele nacht niet geslapen, de hele nacht opgebleven van de pijn. De volgende dag in de middag ging de pijn weg en heb ik de hele middag geslapen .. en de nacht ook. Om het nog even erger te maken, de dag daarna ging ik aan het einde van de dag op het strand zitten, niet meer zo heet, genieten. Maar er waren strand-vlooien. Wist ik niet … Na een uur zitten zat ik helemaal onder, ik had het niet gevoeld. Maar daarna ging het jeuken, vreselijk jeuken. Was ik net verlost van de kwal, zijn het vlooien. Op ieder been zeker 50 beten en op mijn rug en armen ook heel veel, haaaaaaaaa. Het deed minder pijn, alleen vreselijk jeuk. Na 2 dagen ging het beter, haaaaaa. Maar daarna geen kwallen meer en geen zandvlooien meer en alleen maar genieten van ons eilandje. Kampvuurtje maken .. zitten .. genieten …

Na 9 dagen vond ik het wel weer tijd om te vertrekken. Ik was van plan om de boot op donderdag te nemen. Maar ik kreeg te horen dat de boot niet ging, hij was kapot. De boot gaat maar 2 x in de week naar het noorden, Gorontalo. Ik kon dus niet van het eilandje af .. Maarrrr ook hiervoor kwam weer een oplossing. Een belg die ons eilandje even kwam bezoeken, had een speedboot geregeld. Met wat meer mensen konden we met deze speedboot naar het vaste land toe. Nou het was geen speedboot te noemen, maar een klein houten bootje met houten zitjes en twee motoren aan de achter kant. Daar ging ik dan met het bootje … een lange lange tocht over de diepe zee .. geen life-jackets te zien op de boot. Haaa. Alles ging goed, de zee was rustig, ik had alleen een houten kont. De hele dag op een boot. Na de boottrip moest ik nog een 4,5 uur met een auto door de bergen naar Gorontalo toe. Weer zitten .. krap in een auto met meerdere mensen …

Op Gorontale was ik op mijzelf, ik had afscheid genomen van Delphine en Dale en Darryl .. de eerste uren na het afscheid nemen, voel ik me altijd raar, leeg …. Alleen … Maar ik weet dat alles goed komt en dat het maar een paar uur duurt, op naar een nieuw avontuur.

Op Gorontalo ben ik maar 1 dag gebleven, het is tijd voor Bali. Ben nu op Kuta, super super toeristisch. Ik moest echt wennen, zeker na Sulawesi, de rust .. Hier zuipende vakantiegangers, maar het strand is spectaculair. Surfmekka! Ik kijk even niet naar de toeristen en geniet van heerlijke koffie verkeerd en ben naar de Mac Donald geweest, ik moest een hamburger, haaaa. Ik geniet nu gelukkig!! Ooooh het stikt hier van de winkels … Ik ga hierna naar Ubud toe … Zin in!!

Zooo ik ben mijn verhaal weer kwijt, haaaaaaaaa.

I am happy, still happy en ik baal van de factor tijd nu .. aftellen gaat straks beginnen. Nu nog genieten . het is nog niet zover.

Fotooootjes komen nog.

Knuffel

Tentena - noordkant Lake Poso

Hoi daar allemaal,

Ik heb weer foto's geplaatst:

Tana Toraja - omgeving wandelen en auto

Tana Toraja - markt met fruit/groenten en markt met de buffelo's en varkens

Pendolo - zuidkant Lake Poso

Was bezig met Tentena waar ik nu zit, maar dat ging fout . .internet .. whaahhh .. slow en stoomstoring enzo .. grrr .;-(

Deze volgen dus nog.

Morgen vertrek ik met bus naar Ampana, daar overnachten en de volgende morgen naar de Togean Islands toe met een bootje. Daar blijf ik zeker een week of misschien langer, 10 dagen. De bootjes gaan niet iedere dag, dus soms kom je het eilandje niet af ...

Ben een tijdje niet bereikbaar via internet en mobiel werkt niet.

Mam, ik had je een email gestuurd, maar kreeg hem terug?? Rot internet, hi hi. Heb hem ook naar Madelon gestuurd, dus zij heeft de info ook.

Voorlopig dus even geen contact, ben niet alleen, ga met Delphine en de canadezen. Dus gezellig en gaat goed komen.

Als ik weer op vaste land ben, mail ik.

Dikke knuffel

xxx

Sulawesi - Tentena

Joehoe,

Sulawesi .... zooo leuk, wat geniet ik hier met zulke lieve backpackers om mij heen.

In Tana Toraja (Rantepau) had ik weken kunnen blijven. De natuur is zo mooi. De bergen, de frisse lucht, de terras-rijstvelden (groen en bruin), de koffie en cacao, de buffels en de hanen en de tradities ...

Na de begrafenis-ceremonie rustig aan gedaan en prachtige wandelingen gemaakt in de bergen tussen de rijstvelden. Nog een dag met de auto door de bergen gereden en stukken gelopen. Genoten! Twee dagen helemaal niets, wasjes doen en ophangen en kletsen met de backpackers bij ons guesthouse. De guesthouse is een heerlijke plek. Grote kamers met tv, warm en koud water en een tuin met prachige bloemen om in te zitten. Voor ontbijt: homemade brood, homemade jam, verse jus (tamarilla) en een grote pot thee. Goed ontbijt.

De laatste dag ben ik nog naar de markt gegaan, met prachtige kleuren. Fruit en kruiden liggen mooi opgestapeld en zorgen voor een mooi kleurenpracht. De geur van verse koffie die daar wordt gebrand en gemalen ... wat een heerlijke geur. Naast de fruit en groentenmarkt was de buffelo-markt met de varkens erbij natuurlijk. Ik ga een buffelo steeds mooier vinden, ha ha. Zeker na de ceremonie. De kop van een (levende hi hi) buffelo is eigenlijk ontzettend mooi. De horens groot en sterk. De buffelo is enorm belangrijk hier, vooral voor de ceremonies. De witte met zwarte buffelo's zijn erg veel geld waard. Ze hebben hele lichte blauwe ogen en sommige buffelo's zijn zo wit, dat ze bijna ziek lijken. Maar deze zijn het meest waard. Ik liep met mijn flip flops over de markt, maar deze lag vol water en shit van de buffelo's. Buhhh. Maar ja, ik ben toch de markt over gaan lopen, dwars tussen de locals en de buffelo's door, zigzaggend en mijn voeten werden steeds viezer, hiiiiii. Waar je ook kijkt, alleen maar mensen en buffelo's en achteraan op de markt de varkens. Net zoals bij de ceremonie vastgebonden aan de bamboo-stokken en liggend .. nu wachtend om gekocht te worden ... Blijf dat maar zielig vinden. But it's culture here. De mannen zijn helemaal wild van de grote hanen en om een grote haan te hebben, is echt een status. Dus pronken de mannen met de grote hanen op de markt en soms laten ze ze even vechten met anderen, om te laten zien dat hun haan de beste is ... Mannen en hanen, haaaaaaaaaaaaa. Haantjes-gedrag!!

Onze conclusie over Tana Toraja is: het is te mooi, te leuk, te bijzonder, alles is te mooi, ha ha. Het landschap verandert soms in een paar stappen en weer sta je daar met wow wat mooi!!!

Oooh ja ik loop tegenwoordig met een embrella. Dale en Darryl, het canadese stel, doen dit al jaren. Had ik eerder moeten doen. Het is zooo warm om soms te lopen in een dorpje en met een embrella zo veel koeler.

De ontmoetingen in Rantepau waren bijzonder. Heb een ontzettende goede tijd gehad met Gaelle en Evelyne daar. Moeder en dochter samen reizend. Ontzettend gelachen met hun en leuke gesprekken. Gealle, de dochter, is iemand waar je echt vrolijk van wordt. Ze straalt en maakt je aan het lachen en heeft deze werking op iedereen. Ze gingen niet verder reizen naar het noorden omdat hun visa af liep en gingen naar hun volgende locatie toe, China. Dus afscheid nemen ... voor de zoveelste keer tijdens mijn reizen. Maar ook altijd met een glimlach erbij. De laatste dag heb ik Delphine ontmoet, de francaise. Jong, haar baan opgezegd net zoals ik en helemaal gek van reizen, een droomster. Leuk nieuw gezelschap.

Met Delphine en het canadese stelletje (Dale & Darryl) ben ik verder gaan reizen naar Pendolo. Ik was eerst van plan om direct naar Tentena te gaan, maar toen ik hoorde hoe lang dat zou zijn met een locale bus, ben ik snel van gedachten veranderd. Een tussenstop in Pendolo, de zuidkant van Lake Poso. Tjaaaa dat was weer een busritje. Overdag, no airco, local bus. Nou dan weet je het wel. Wel lieve mensen in de bus. Wat een rit, dwars door de bergen, mooi uitzicht, reistabletje (hoeveel heb ik er al op?). Dizzy dizzy dizzy bocht in, bocht uit. En toen kreeg de bus panne, iets bij de band. Niet lek, maar iets anders.Dus moest band eraf en werd een of ander onderdeel helemaal eruit gehaald en schoon gemaakt en een deel vervangen .. Gevolg een lange lange busrit. Om half acht in de avond eindelijk in Pendelo. Regenen .. en hard. Wachten tot de regen voorbij was en op zoek naar de slaap-locatie. En wat voor 1 ;-)

Pendolo is een mini-dorpje, een lange straat met wat winkeltjes aan het meer. De eigenaar heeft 3 hutjes op een strandje aan het meer. Zoo leuk en wat een uitzicht weer. Nobody there. Sinds februari waren er geen toeristen meer geweest in het dorpjes. Niemand stopt hier, gaat naar Tentena, een groter dorp aan de noordkant van het meer. Ongelovelijk dat toeristen dit overslaan, haa. Dus slapen aan het meertje, met de kikkers om ons heen, water kraakhelder. Geen douche genomen in mijn hutje (komt vanuit het meer), maar douchen in het meer. Heerlijk gezwommen daar. Er is niets te doen in het dorpje, maar zo leuk daar. Een mini-dag-marktje. Daar zagen we aardappels liggen en na al dat rijst, is dat verdomd lekker. Laten we aardappelen kopen en aardappels gaan poffen op ons strandje. Avontuurlijk en leuk. Dus aardappelen gekocht op de markt en spullen om knoflook-boter te maken, daar waren we een tijdje mee bezig, boter vinden .. ha ha. Maar gelukt! Dus vuur maken op ons prive-strandje en het begint toch te regenen. We hadden geen zilverpapier gevonden, dus de aardappelen hadden we in bamboo-bladeren (meegenomen uit iemands tuin, hiii) gelegd om te voorkomen dat ze zwart zouden blakeren. Slim!! Tja die canadezen doen dit vaker .. Wij met onze embrella's rond het vuur, maar de rook kwam in onze gezichten ... Wat nu? Oooh bananen-bladeren over het vuur heen (was gelukkig al goed heet) en dan zand over de bamboo-bladeren. En je hebt een soort oventje. Lang leve de canadezen met hun ideeen. Regen was inmiddels erger en erger geworden en nu maar wachten of ons plannetje werkte?Jahoor, wij hebben heerlijke aardappelen kunnen eten met een voortreffelijke knoflookboter, mmmmmmmmm. De volgende avond hebben we weer een vuur gemaakt, met volle maan en geen regen. We hadden alleen geen zin om weer zelf de aardappelen te poffen. Dus hebben we aan de eigenaar gevraagd of hij aardappelen en groenten voor ons op een vuurtje in zijn keuken wilde zetten en dat mocht natuurlijk. Heerlijk gegeten, vooral de knoflook-boter. Geen rijst!! Aardappelen. Jammi.

Na drie dagen Pendolo zijn we verder gegaan, naar Tentena aan de noordkant van het grote meer. Hier ook weer leuk, maar we missen Pendolo een beetje. Ons hutje, het strandje, het zwemmen. Hier in het dorpje geen strandjes om te zwemmen. Wel leuke restaurantjes aan het water en heel leuk om te wandelen in het dorpje. Ook schattig hoor. Maar Pendolo, een dorpje van niets, het was daar zo leuk ;-)

Vandaag hebben we een scooter gehuurd en zijn we gaan rijden door de bergen. Hebben een waterval bezocht, een mooie en een klein dorpje met allemaal offerplaatsen. De huisjes zijn kleurrijk en schattig hier en de locals zoals in heel Sulawesi geweldig. Smile smile en lachende kinderen en iedereen wil even een praatje maken. We genieten dus lekker verder.

Inmiddels heb ik ontzettend veel local voedsel geproefd, dat is leuk met meerdere backpackers. Heb je dit al geprobeerd en dat en je neemt dan eerder een andere maaltijd, waarvan je nog nooit heb gehoord.

Nederlands schrijven en praten gaat overigens steeds moeilijker, ik moet soms echt nadenken over nederlandse woorden. Tiswat. Ik praat al maanden engels. Denk zelfs soms in engels. Leuke gewaarwording. Tjaaaa toen ik Helen ontmoette in Bangkok, praatten we soms in het engels tegen elkaar omdat we het zo gewend zijn. Ooh ja we kunnen nederlands praten, hi hi.

Jaaaaaa het leven is goed en de tijd gaat te snel. Ik wil nog niet naar NL toe .. ben er nog niet aan toe. Wanneer wel??? Ik denk nu al een beetje in weken, nog .. weken te reizen .. Bah!! Dit leventje bevalt mij veel te goed. Ik ga maar extra genieten nu ..

De plannen .. Zondag vertrekken we naar Empana. Daar overnachten we 1 nacht. De volgende dag gaan we in de ochtend naar de Togean islands toe aan zee. Een groep eilanden waar niet veel toeristen zijn. Op 1 van de eilanden verblijf je in een bungalow of een hutje bij de locals. Je krijgt 3 maaltijden op de dag. Dus eten wat de locals maken. Thee en koffie gratis de hele dag. De locals nemen je mee snorkelen en met wandelingen. Het moet ook al heel bijzonder zijn. Het is alleen niet makkelijk om er te komen. Boten gaan niet iedere dag .. soms helemaal niet .. en om de eilandjes af te komen naar het noorden van Sulawesi gaan de boten maar 2 x per week en soms niet ... Oooohhhhhhhh. Maar het is geweldig daar en de moeite waard volgens backpackers. Dus we gaan!

Vanaf daar heb ik geen internet en mijn mobiele telefoon werkt al niet meer sinds de Gili eilanden. Geen bereik met Vodafone ... Zit te ver weg van het vodafone-gebied. Hi hi. Ik zal zeker een week op de eilanden verblijven en als er geen boten gaan zit je er soms 10 dagen .... Ben dus een tijdje niet bereikbaar, dan weten jullie dat weer. Alles okee, Barrie zit gewoon op een prachtig eilandje, mmmmmmmmmmmmm.

Life is good, ik geniet en ben de gelukkigste vrouw op aarde, jawel!!!

Knuffels

xxx

Sulawesi - Tana Toraja

Hoi hoi,

Zooo ik ben weer met 2 benen op aarde geland ... hiiii ;-)

Wat een overweldigend begin op Sulawesi, met de begrafenisceremonie op Tana Toraja ... Sulawesi, het is prachtig tot nu toe. Veel backpackers die ik had gesproken, waren allemaal zo onder de indruk van Sulawesi. Dus heel blij dat ik gekozen heb om ook in dat deel van Indonesie te gaan backpacken. Het land van de buffels, de grote (vecht)hanen, de varkens, hoge bergen, frisse wind, traditionele prachtige huizen en de meest mooie rijstvelden. Een kleurenpracht van fel groen en bruin/oranje velden. Het land waar ze kleine gestorven baby's begraven in bomen, zodat de ziel via de boom gelijk naar het paradijs kan gaan. Het land waar de graven voor volwassenen personen en oudere kinderen gemaakt worden in de stenen bergwanden ... Een streek met nog veel oude tradities. De locals hier doen me denken aan Myanmar, een big smile, lachende kinderen op straat en behulpzame en geinteresseerde mensen. Tot nu toe vind ik heel Indonesie al zo mooi en ieder deel is ook zo verschillend en dan als cadeautje nog even Sulawesi. De locals en de gidsen zijn hier absoluut leuker en liever. Waarschijnlijk omdat het toerisme hier nog niet zo gangbaar is als in de andere delen van Indonesie. De mix van mooie natuur en zo lieve mensen geeft altijd een aparte sfeer. De perfecte reissfeer!!

Helemaal blij hier, ik heb namelijk mijn stempel in mijn paspoort!! Het verlengen van mijn 60-dagen-visa via het je-moet-iemand-kennen-circuit werkte perfect. Even een grote gok, want ik had mijn paspoort achter gelaten in Makassar bij de eigenaresse van mijn guesthouse. Zij ging er mee naar de Immigratiedienst en ik ben door gaan reizen naar Tana Toraja, want ik zou anders daar 3 dagen moeten wachten. Vervolgens ging mijn paspoort via de busmaatschappij hier heen. En ja hoor, mijn paspoort lag gisteren netjes bij de busmaatschappij hier in het dorpje. Ik hoef niet het land uit aan het einde van deze maand. Jippie!!!

De nachtbus van Makassar naar Tana Toraja was overigens de beste busreis in mijn hele backpack-carriere. Raar, want ik had gedacht dat het transport op Sulawesi heel slecht zou zijn ... Een nieuwe busmaatschappij, een nieuwe bus, schone grote dikke ligstoelen, beenruimte met een ligbankje voor je voeten, een deken en een kussen. Wow!! Geen vieze luchtjes zoals op Sumatra, geen onaardige en gore mensen zoals in de bussen op Sumatra ... Ik heb zelfs kunnen slapen en met niemand ruzie gemaakt deze keer. Inmiddels ook al begrepen van backpackers dat alleen de bussen vanaf Makassar naar deze plaats zo goed zijn. Haaaaaaaaaa, dus hierna wordt het weer avonturen met lange busreizen. Nou ja .. okee .. ik ben er op voorbereid nu .. dus we zullen wel zien.

In de ochtend dat ik aan kwam met mijn nachtbus hoorde ik dat er dezelfde dag een begrafenisceremonie zou zijn ... oeps ... Ik had hier al over gelezen en wist absoluut zeker dat ik een ceremonie zou gaan bijwonen als het mogelijk was. Dus snel een douche genomen, een ontbijtje, spullen in mijn kamer en een gids gevonden om dezelfde dag nog te gaan.

De ceremonie ... ik zal proberen uit te leggen hoe dat in zijn werk gaat ... ;-) en hoe ik de ceremonie heb beleefd. Wordt wel een lang verhaaltje, haaaaaaaa.

Begrafenisritueel met dieren

Een begrafenis in Tana Toraja bestaat, afhankelijk van de belangrijkheid van de overledene, uit meerdere dagen. De eerste dag (of dagen) is voor het doden van de buffels, hoe belangrijker de persoon, hoe meer buffels. Mijn ceremonie was een begrafenis van een high-class-family. Dus veel dieren die geofferd werden en veel gasten. De gasten brengen varkens mee en buffels die deze dag geofferd worden. De laatste dag, tenslotte, is de eigenlijke begrafenis. Ik was aanwezig op de 1e dag, de dag van de offering van de dieren ..

Ik werd door de familie ontvangen in één van de speciaal gebouwde bamboe-hutten op de binnenplaats. Om dit bij te mogen wonen, is het gebruikelijk dat je een gift geef aan de family. Dus met mijn gids heb ik suiker, thee, koffie etc. gekocht voor de familie. Op de binnenplaats, ligt het vol met varkens die met hun poten vast zitten aan bamboo-stokken en langs de bamboohutten staan de buffels. Terwijl ik thee en koekjes krijg hoor ik van buiten een flink gehak en vraag mij af wat dat geluid is .. Nou, dat werd snel duidelijk. Op een bed van bladeren worden de buffels zorgvuldig geslacht en verdeeld in grote hopen vlees. De ribbenkast en andere onderdelen worden flink met een bijl bewerkt, wat de geluidseffecten gaf. Hier zijn ze de hele dag mee bezig, het ene dier na het andere. Hetzelfde gebeurt met de varkens ..

De geluiden van de dieren gaan soms door merg en been ... ik wist dat varkens konden gillen ... pfff ... ik heb zo veel gegil gehoord en krijsen ... Bij iedere krijs, wist ik dat er weer een varken achter mij werd geslacht. Het slachten van de dieren gebeurt op de zijhelling van het terrein dat naar beneden loopt. Een local zwaaide naar mij en nodigde mij uit om naar beneden te lopen, de plaats waar de varkens op het vuur werden gelegd, nadat ze ritueel geslacht werden. Ik ben gaan kijken ... Het is raar op 1 of andere manier is het enorm eng en ik kan absoluut niet tegen dierenleed .. toch wil je de ceremonie volgen en zien ... met al je angsten erbij ...Ik zat op een gegeven moment op de bamboohutjes, met mijn voeten naar beneden op de grond en voor mijn voeten lagen zeker 6 of meer varkens, vastgebonden, bijna tegen mijn voeten aan. Sommige snakkend naar adem ... het kwijl uit de mond. Sommigen varkens gaven zich over, lagen rustig, soort te slapen. Sommige in paniek en gillend. De hele tijd door. Ik kon ze niet helpen of vrij laten, dat kan niet en mag niet en is heeeeeeel onbeschoft tegenover de familie ... Dus ik liet het maar over mij heen komen. De dieren heb tot nu toe een goed leven gehad en absoluut beter als menig ander dier die wij eten in NL. Maar de stress in de ogen van de dieren deed mij zo nu en dan echt pijn. De gasten komen en gaan in een lange rij vanuit de binnenplaats naar een aparte gedeelte waar de gasten worden ontvangen en eten en drank krijgen. Ze lopen in een lange rij, voorop in de rij een man die ze begeleid naar de aparte bamboohut waar ze zullen eten.

De dieren worden genummerd en worden geregistreerd, zodat de familie precies weet hoeveel dieren er geofferd zullen worden en van wie de dieren af komen.

De varkens worden met een flinke steek met een dolk in het hart gedood, terwijl een man ze met een voet in bedwang houdt. Na een flinke gil schudt het varken een tijdje totdat het de geest geeft. Meteen wordt het dier opengesneden om maag en ingewanden te verwijderen. Daarna wordt het varken op een vuur gebrand. Uiteindelijk wordt het dier in stukken gehakt en verdeeld.

Inmiddels had ik al wat backpackers gesproken die ook bij deze ceremonie aanwezig waren en kon ik gelukkig even praten over het hele gebeuren .. iedereen was zo onder de indruk van alles. Ik kon het aardig handelen en ik kreeg rijst en vis en groenten te eten van de familie. Ik kon zelfs eten ... hi hi ....

Na het eten zou er een buffel ritueel gedood worden op de binnenplaats. Ik zat met nog een paar backpackers best dichbij, omdat mijn bamboohutje waar ik was uitgenodigd dicht op de binnenplaats was ... De buffel werd naar de binnenplaats gebracht en aan een paal vast gevonden. De man ernaast stond al klaar met zijn mes ... Hij keek de buffel aan, pakte hem bij zijn kop en sneed met zijn mes een hele dikke snee in zijn keel. Het bloed spoot eruit. Bedoeling is dat het dier snel wordt gedood .. maar het ging niet goed bij ons .... De snee in de dikke nek van de buffel was groot, maar niet diep genoeg ... Bij iedere hartbeat spoot het bloed uit zijn nek .. het leek wel een film, waar ze nepbloed laten spuiten .. maar ik wist dat dit echt was. De buffel vocht voor zijn leven .. probeerde weg te rennen, zat vast en stortte neer op de grond .. En weer bij iedere heartbeat spoot het bloed eruit. Het zweet stond op mijn voorhoofd .. ik had het bloed en bloed heet en ik voelde de rijst en de groenten die ik net op had naar boven komen ... Rustig ademen ... kalm blijven ... dus moest ik even mijn eigen ademhaling onder controle zien te krijgen, terwijl de buffel vocht en het bloed maar bleef spuiten ... Naast mij zit Gael, een francaise, ook zij heeft moeite met alles en ik zie het zweet op haar voorhoofd naar beneden vallen. We beginnen van de zenuwen ook een beetje te lachen ... Wat is dit bizar!! De buffel was inmiddels op de grond en lag stil ... Eindelijk denk ik, hij is dood, hij is verlost. Maar ik zie zijn poten bewegen. Of lijkt het maar zo?? Het beweegt echt en ik vraag Gael of zij het ook ziet. Oooh dat zal wel een reflex zijn, net zoals bij kippen als ze dood zijn, dan lopen ze nog door of hun poten bewegen, maar de kip is dan dood. Okeeee, gelukkig dan zal hij wel dood zijn. En terwijl ik dit zeg, beweegt de buffel en brengt met al zijn laatste kracht zijn kop omhoog en valt weer naar beneden ... HIJ LEEFT NOG!! Nee, dat kan niet, dat is zielig. Het bloed bleef maar stromen uit zijn keel. Tot 4 x toe komt de buffel omhoog met zijn kop en lijf ... vechtend vechtend vechtend. Na 4 x blijft hij dan eindelijk liggen .. stil .. echt stil .. geen bewegende poten meer? Nee stil ... dood stil .. Gelukkig hij is dood. Pffff. Na het doden van de buffelo lopen ze met rode doeken langs de buffelo en houden ze de doeken over de buffelo. De kist met het lichaam wordt nu heen en weer geschut, er wordt geschreeuwd en gezongen en gelachen. De kist schut heftig heen en weer. Straks valt het lichaam eruit! Het doden van de buffelo ging ook al niet zo goed ... Wat een belevenis en ik was stil .. doodstil .. moest het even laten zaken ... Om 3 uur in de middag ging ik weg, inmiddels waren er al heel veel varkens geslacht en buffels .. Tijd om te gaan. Met de gids ben ik nog langs rijstvelden gereden en heeft hij mij laten zien hoe de baby's worden begraven in bomen. Wat mooi is dat!! Ze geloven dat de ziel van de baby dan via de boom direct naar het paradijs kan gaan. Indrukwekkend allemaal.

Aan het einde van de dag kwam ik thuis in mijn guesthouse en wat bleek, de backpackers zaten ook bij mijn guesthouse. Die avond zijn we met 12 personen gaan eten. We moesten allemaal bij komen van het ritueel en vooral van de doding van de buffel. Het doden was echt niet goed verlopen .. de buffel heeft te lang geleden ... En wat bleek, een duits stel had een deel van het vlees van de buffel aangeboden gekregen. Ik dacht dat het een grapjes was .. maar nee hoor, een plastic zak met vlees van de buffelo. Het moet niet gekker worden!! De restaurant-eigenaar bood aan om iets te maken van het vlees. Hij heeft een currie gemaakt van hele dunne reepjes buffelo-meat. Het was heerlijk. Daarbij een drankje van tamarella. De kleur is diep rood. Nou ja dat leek wel bloed, maar het is fruit .. Alles stond nog in het teken van de ceremonie. Vlees van de buffel en bloed, maar dat is een super lekker fruitdrankje ... We hebben er een gezellige avond van gemaakt. Ik voelde mij heel raar ... moe .. blij .. voldaan ... wazig ... Ik heb zo veel meegemaakt en kon het niet echt meer ordenen in mijn kamertje daar boven .. haaaaaaaaaa ....

De volgende dag ben ik met Gael en Evelyne uit Frankrijk gaan lopen in de omgeving. Heerlijk!! Uitwaaien en genieten van prachtige natuur. De dag daarna niets .. niets .. niets en gisteren met een klein groepje een auto gehuurd en door de bergen gaan rijden. Het is prachtig hier en ik geniet ;-) Kan het leven nog mooier zijn???

Knuffel van mij

xxx

Sulawesi Tana Toraja

Haaa die haaa,

Hier alles okee. Heb een heleboel foto's erop gezet:

Gili Air eiland bij Lombok

Boottrip van Lombok naar Flores en Rinca eilanden (Komodo National Park)

Makassar Sulawesi

Makassar Tana Toraja (ceremonie begrafenis en offering van dieren).

Verhalen komen nog .. voor het eerst sinds mijn reizen ... kon mijn hoofd alle indrukken en ervaringen niet echt aan, haaaaaaaaaaaaa. Voel me super .. maar er gebeurt zo veel in een korte tijd .. Vooral de begrafenis met het offeren van de dieren. Toen ik aan kwam hier, was er dezelfde dag een grote begrafenis van een high-class family. Deze zijn niet elke dag en dus was het mijn kans die dag om gewoon te gaan. Ik ben er erg onder de indruk van geweest ... het was pittig om het zien met al die dieren ... pff.

Maar heb weer zulke lieve mensen om mijn heen en we beleven allemaal dezelfde emoties hier. De cultuur en de natuur is zo apart en zo indrukwekkend. Wow!!!

LET OP DE FOTO'S VAN DE BEGRAFENIS ZIJN BEETJE SCHOKKEND. VOOR MIJ ZIJN DE FOTO'S HEEL ANDERS, OMDAT IK BIJ DE HELE CEREMONIE AANWEZIG BEN GEWEEST EN VEEL UITLEG HEB GEKREGEN OVER HET OFFEREN EN HOE ...

Ben nu zo gaar als een konijntje, dus even iets anders doen.

Veel kijkplezier naar de foto's en nogmaals er zitten bij de begrafenis een paar schokkende tussen, dan weet je dat!!!

Barrie heel happy, maar moet even alles verwerken, haaaaaaaaaaaaaa.

;-)

Knuffel