Sulawesi / Makassar

Joehoe,

Volgende bestemming aangekomen, Barrie is op Sulawesi, Makassar. Bloedheet hier ...

Flores achter mij gelaten en ook mijn 2 zeilvriendjes uit Australie, wat baalde ik dat ik nee heb gezegd tegen hun uitnodiging om mee te zeilen naar Australie en daar heerlijk verder te gaan backpacken ... had dat echt geweldig gevonden. De laatste 2 avonden in een italiaans restaurant gezeten, met heerlijke muziek uit de oude doos, Abba, de Beegees en nog veel meer. De eigenaar is een jonge Italiaan en hij doet het goed daar. Prachtig restaurant en echt italiaans eten, heb zo genoten, eens een keer geen rijst of ander local food, jammi.

Gisteren een lange reisdag. Om 06.45 weg gegaan naar het vliegveld. Ongeorganiseerd daar, heel klein en was een beetje bang voor het doorlabelen van mijn backpack met 2 tussenstops. Van Labuang Bajo/Flores eerst naar Bali, dan naar Java en toen naar Makassar/Sulawesi. Een omweg van hier tot Tokyo .. ik was zo dichtbij bij Makassar, maar de vluchten gaan hier allemaal via Java of Bali .. De vluchten gingen goed, alleen lang wachten op de vliegvelden en om 9 uur in de avond landde ik op Makassar. Super nieuw luchthaven, schoon en super georganiseerd. Wachten op mijn backpack op een echte draaiende band zoals op Schiphol en niet een band van een paar meter en dat je backpack dan op de grond valt met nog 50 koffers en tassen en dozen. Mijn backpack kwam eraan op de band, gelukkig.

Vanacht heerlijk geslapen in een kamer met groot bed, eigen toilet en douche. Goede nacht na een lange dag reizen. Makassar is een moderne stad .. grote gebouwen .. vol nachtleven .. veel dure auto's op straat .. karaoke-bars en nachtclubs, maar Barrie gaat vanavond al weg met een nachtbus naar de volgende lokatie. Ik heb geen zin om in grote steden te verblijven .. en het is bloedheet overdag, kan amper lopen op straat, zo warm.

Vandaag de hele dag bij mijn guesthouse gebleven en met de eigenaresse zitten kletsen. Zij gaat mijn visa verlengen via het je-moet-iemand-kennen-circuit om je visa te kunnen verlengen. Na 60 dagen moet ik namelijk het land uit, maar de eigenaresse kent de immigratiedienst hier en gaat er alles voor doen om mijn visa te verlengen met nog een maand. Ben benieuwd, zou super zijn, dan heb ik iets meer tijd om van het zuiden naar het noorden te reizen en ik hoef niet naar Singapore te vliegen en weer terug het land in en alle rompslomp.

Aan het einde van de dag door de stad gelopen, leuke sfeer en vooral de locals zijn erg vriendelijk. Overal praatjes en de meiden willen op de foto met mij en giechelen om die blonde dame van Belanda (Nederland). Goed gevoel bij Sulawesi, lieve mensen. Kom net terug van Fort Rotterdam, een of andere meneer Speelman heeft in de oorlog hier het fort overvallen en omgedoopt tot Fort Rotterdam, zo heet het nog steeds. Veel nederlandse invloeden hier en sommige spreken ook nederlands op straat hier, gezellig!! In het parkje binnen in het fort veel jeugd met camera's en ik moest op de foto met hele gezinnen, haaaaaaa. Ben weer een beetje een attractie hier, maar op een leuke manier.

Ga zo snel een hapje eten want ik vertrek om 20.00 uur naar Tana Toraja. Hoog in de bergen met een koele wind, zelfs koud in de avonden. Moet heel mooi zijn. We zullen wel zien, eerst maar weer een nachtbus overleven ... buh ...

Jullie horen mij daar weer.

Oooh ja mijn telefoon doet het nog steeds niet, dussssssssss.

Ciao

xxx

Lombok naar Flores met een bootje ... prachtig ... en zeilen met een catamaran met 2 guys from Aussie

Ha haaaaa,

Ben op Flores ... en in ruim een week maak ik weer zo veel mee, hi hi.

Even terug naar Gili Air ... wat een heerlijk eilandje .. perfecte mix van strand, backpackers, eettentjes en verlaten strandjes. Heerlijk op mijzelf daar. Deed geen moeite om echt in contact te komen met andere backpackers, soms is het ook wel heerlijk om even een paar dagen alleen te zijn. Maar soms lukt dat gewoon niet, hi hi. Lang leve het backpackers-leventje. Toen ik heerlijk op mijn bamboo-zitje zat, tussen de dikke kussens met een boek, kwam een jongeman uit Aussie op mij af. Je zit hier nu al 3 dagen alleen met een boek, kom gezellig bij ons zitten aan tafel om iets te eten. Dus zo ben ik de laatste 2 dagen opgetrokken met 2 jongemannen en 1 vrouw uit Aussie. Heerlijke tijd, verse vis van de bbq eten en weer veel lachen.

Met een klein bootje ging ik van het eilandje af naar het vaste land van Lombok. Ik moest daar wachten in de haven op de personen van het reisbureautje waar ik mijn boottrip had geboekt. Dus ik wachten en wachten en wachten, maar zag maar niets. Er waren al diverse personen naar mij toe gekomen en hadden gezegd dat ik naar de busterminal moest gaan. Maar ze hadden toch echt gezegd dat ik in de haven moest wachten. De communicatie van de gidsen en de reisbureaus zijn soms zo onduidelijk en vaak klopt het van geen meter. Dussss besloot ik maar naar de busterminal te gaan en daar hebben ze mij uiteindelijk verder geholpen. Ik werd in een bus gezet en moest naar Mataram in Lombok, daar zou dan een busje vertrekken .. Ik begreep er echt geen snars van, maar soms moet je het maar gewoon doen. Ondertussen werd ik 2 keer weer in een ander busje gezet ... het zal wel, haaaaa. Dus belandde ik in Mataram en heb ik mij laten afzetten bij het reisbureautje. Jaaaa ik zou vanaf daar weer met een bus naar de oostkust van Lombok gaan, daar zou de boot vertrekken. Doen we dat!!! Busje hier, busje daar .... En ja hoor ik werd naar de boot gebracht en ontmoette mijn boot-genootjes. De boodschappen werden gedaan voor onze trip en wij konden in een supermarkt nog wat dingen halen, zoals chips en sterke drank (was niet inbegrepen in de prijs). Dus shoppen!!! Er werd ook nog een kip gekocht die in een grote zak werd gedaan. Wij dachten dood, maar na een uur begon de zak opeens te bewegen. De kip leeft nog. Het was tijd om aan boord te gaan. Een grote houten witte boot voor ons zelf. Totaal 5 personen, dus veel plaats op de boot om te slapen en te relaxen en te lopen. Wow!!!

De kip ... de kip kreeg ook een plekje op de boot ... in een kooi achter op de boot aan de buiten kant. Zielige kip!!! We waren nog geen uur op het water en de dolfijnen kwamen al voorbij ... niet dicht bij de boot, maar zo leuk om te zien en opeens waren ze weer verdwenen. Achter de boot hing een vislijn met aas en boem binnen een noodtime hing daar een vis van een meter aan. Het was loodzwaar voor de bemanning om de vis binnen te halen, de vis vocht voor zijn leven ... sprong alle kanten uit op het dek. Toen een harde knal en de vis was dood. Wat een dieren-geweld zo om ons heen. Kipje achter op de boot, vis dood. Tja dat gebeurt normaal ook als je kip eet of vis, maar dan zie je het niet. Okeee wij weten wat we eten vanavond, verse vis. En ja ... de vis was natuurlijk heerlijk. De kip nog op het achterdek ...

Die nacht slapen op de boot ... op het dek .. onder de sterrenhemel .. zacht briesje. Avontuurlijk en mooi ... slaapt heerlijk. We lagen vlak bij een groepje eilanden aan anker op zee.

De volgende morgen snorkelen ... varen varen met het bootje ... een waterval bezocht. Heel mooi en deze waterval bestond uit allemaal plateaus en we zijn tegen de waterval in omhoog geklommen. Een hele onderneming en erg spannend en ook best eng .. Op een gegeven moment moest ik een grote stap maken met de harde stroming van water er tussen in. Stond ik daar met 1 been links en 1 been rechts en keihard stromend water tussen in. Ik moest 1 been gaan verzetten. Phoeeeee het zweet stond op mijn hoofd. Maar gelukt!!! Uiteindelijk heerlijk zwemmen in de waterval.

Die nacht moesten we de hele nacht door varen. De boten zijn niet uitgerust met sonar, maar de kapitein vaart gewoon met een klein kompasje en een zaklamp. Kijkend naar de sterren en de lichtjes op de bergen er om heen ... Wij vonden het best eng, een hele nacht varen in het pikkedonker ... maar hebben de nacht overleefd. Onrustige nacht ... de boot maakt veel herrie en de motoren ook, dus niet echt een oog dicht gedaan, we misten de heerlijke rust van de nacht daarvoor.

Maarrrrrr je krijgt er weer veel voor terug, de dolfijnen die weer kwamen en we hebben die ochtend een berg beklommen met een prachtig uitzicht naar beneden op de zee. De bergen zijn gifgroen, de lucht prachtig blauw en het water met diverse blauwe tinten. Zwaar naar boven, maar op de top, frisse lucht en een prachtig landschap. Knijp knijp ... wat is de natuur mooi!!!

Onder het varen, zo nu en dan zwemmen, slapen, lezen en kletsen. Genieten!

De derde dag zijn we het national park in gegaan bij Rinca om de Komodo-varanen te zien. Wat een beesten .. groot .. Ze doodden met gemak een waterbuffelo en wij gingen dus lopen in het park. Oppassen dus ... met een gids .. Drie gevaarlijke dodelijke slangen leven hier, de Komodovaranen en de waterbuffelo's ... We liepen op een pad en opeens kwam er een varaan aan, je schrikt je echt rot. Moesten wachten ... en hij ging er weer vandoor. De waterbuffelo's hebben we ook van dichtbij gezien, de slangen niet, gelukkig, hi hi.

Na de wandeling moesten we verder varen en het was al laat ... dus varen in donker en we kwamen vast te zitten ... ha ha. De bedoeling was dat we in het licht zouden aan komen om voor anker te gaan bij een eilandje. Opeens lag de boot stil .. we zaten vast. Naast ons was het water misschien een meter hoog ... ja en nu??? De kapitein bleef rustig, het personeel bleef rustig ,wij waren niet rustig, hi hi. Maar ze sprongen het water in met grote stokken en duwden de boot van de zandbak af. No worry's, alles komt goed.

De kip ... de kip zat al drie dagen achter op de boot in zijn kooitje .. misschien wel zeeziek??? Haaa. Tjaaaa de tid voor de kip zat er op ... wij kregen verse kip te eten die avond. Deze nacht weer heerlijk kunnen slapen op het dek, de boot stil aan anker.

Dag vier, onze laatste vaar-dag. Die ochtend een prachtige plek gevonden om de snorkelen bij onbewoonde eilandjes. Wat een rust en prachtig koraal, heb weer zo veel mooie dingen mogen zien onder water. In de middag kwamen we aan in Flores.

We zijn met ons groepje van de boot aan land gegaan en op zoek gegaan naar een guesthouse. Die avond zijn we met z'n allen gaan eten en vooral veel gelachen en herinneringen ophalen van ons avontuurlijke boottripje. Het is hier een en al gezelligheid in de haven. Ons guesthouse ligt op een heuvel aan de haven met een prachtig uitzicht van boven op het water en de bergen er om heen. De sfeer hier is ontzettend leuk en de restaurants hebben overheerlijk westers voedsel en we zitten dus aan de pizza's hier en de koffie verkeerd en salades en hamburgers. Het lijkt wel of we verhongerd zijn, maar we hebben allemaal zo behoefte aan normaal westers eten, wat een genot na weken van local food.

Gisteren ging ik naar de loungetent om een hamburger te eten .... en ik raak in gesprek met 2 mannen uit Aussie. Ze zijn met een catamaran vanaf Australie naar Thailand gegaan en vanaf Thailand naar Indonesie. Ze zitten al 4 dagen vast hier op Flores, omdat ze petrol nodig hebben, maar alles zit tegen!!! Geen petrol, problemen met papieren en bureaucratische rompslomp ... Ze gingen die middag snorkelen vanaf hun boot en ze nodigden mij uit om mee te gaan. Wat een boot ... die boot is meer waard als mijn huis, haaaaaaaaaa. Alles aan boord, toilet, douche, vrieskist ... bbq .. wow. Dat werd dus een gezellig snorkel-middagje.

Gisteren ben ik de hele dag wezen zeilen langs de kust van Flores met de catamaran. Heb een korte stoomcursus zeilen gehad .. uitleg over de werking van de sonar .. de wind .. de zeilen .. de diepte van het water. Weet je .. met al die techniek is dat een eitje .. echt!! Maar ja .. als de computer uit valt, moet je natuurlijk wel verstand van zaken hebben en dat heb ik niet. Wat een boot ...

Tja en dan nodigen ze je uit dat ik best mag meevaren naar Australie, over 10 dagen kunnen ze de kust van Australie al bereiken ... Kan ik daar gaan backpacken. Wat een uitnodiging, maar nee ... ik ga naar Sulawesi. Het gaat nu opschieten .. het UWV wil mij weer zien in juli .. pfffff ... ik had al een ticket naar Makassar, Sulawesi gekocht een paar weken geleden... Kon ik maar een jaar reizen, dan had ik JA gezegd, haaaaaaaaaaaaaa.

Het is weer een heel verhaal .. beleef ook zo veel ..

Oooh ja Bin Laden dood ... wat een nieuws!!!

Mijn mobiele telefoon doet het hier niet, geen idee .. geen bereik. Misschien op Makassar, Sulawesi. Morgen vlieg ik ... Vroeg op en laat in de avond weer landen. Twee tussen vluchten .. Bhoeeee een lange reisdag.

Ik ga nu weer naar de Lounge toe, tijd voor weer een hamburger of een frietje of een salade of iets anders.

Tis genieten!!! Foto's lukt niet echt hier .. volgen nog.

Kuzzzzzzzz

xxx

Gili Air ... strand, zee, zon en op mijzelf

Ha die ha,

Barrie is op Gili Air. Sumatra achter mij gelaten, woest, ruig, puur, jungle, groen en keiharde tropische regenbuien - elke dag hi hi - Ik vond de natuur geweldig daar.

De reis naar Lombok toe was weer pittig en voor de 2e keer was mijn backpack weer zoek. Om 7 uur in de ochtend vertrokken vanaf Lake Maninjau, met minivan naar vliegveld. Onze chauffeur in de minivan, denkt dat hij onsterfelijk is. Keihard rijden door de bergen, door dorpjes waar kinderen lopen, kippen, katten en honden. Remmen en weer hard optrekken, na 5 minuten was het alweer tijd voor een wagenziekte-tabletje. Ik verslind die dingen ;-) Hij reed bijna een hond dood en begon te lachen, ik kon er niet om lachen (ondanks dat ik hond gegeten heb ... sorry .. hi hi). Na 1,5 uur stopten we in een dorpje en kregen we een andere chauffeur, gelukkig. Deze reed rustig/relaxed, wat waren we blij met hem. De eerste vlucht had vertraging naar Jakarta, goed begin. In Jakarta aangekomen op het vliegveld, afscheid genomen na 3 weken van Muni en Nicolas. Het was weer een gezellige tijd zooo samen. Barrie gaat weer op haarzelf verder. Lang wachten in Jakarta en weer vertraging bij mijn 2e vlucht naar Lombok. Ik had al een guesthouse gereserveerd omdat ik laat zo aankomen in de avond. Niets aan het handje zou je zeggen. Aangekomen in Lombok mijn backpack halen. Wat een chaos daar. Twee banden met koffers, naar welke moet ik kijken? Kwam ogen tekort. Er stonden zo veel mensen langs de band, ik kon niets zien. De band is heel kort, zo'n 5 meter en dan vliegt je backpack op de grond als je hem nog niet had gepakt. Ik bleef maar kijken en zoeken en kon mijn backpack niet vinden. Foute boel. Alle mensen waren al weg en nog niet gevonden ... Dus kantoortje in .. formulieren invullen ... Oooh je backpack is er niet, jaaa gebeurt vaker in Jakarta met een overstap. Kunnen jullie hem achterhalen? Geen idee, morgen bellen we je wel .. waar is je guesthouse, bellen we daar heen. Pfff ik vertrouw dit voor geen meter! Inmiddels al 12 uur in de avond en daar ging ik dan zonder backpack naar mijn guesthouse. En om de dag nog gezelliger en leuker te maken, het was er pikkedonker .. niemand wakker meer. De guesthouse zag er gezellig uit, kamers in een leuke aangelegde tuin. Ik was moe na 17 uur onderweg te zijn geweest en dacht alleen maar ik wil slapen en nu. Bij de receptie waren drie grote rotanstoelen als een bank en ben daar gaan liggen op extra kleding in mijn kleine backpack en ben in slaap gevallen. Om 6 uur in de morgen kwam het personeel en kon ik mijn kamer in. Verder slapen in een bed, nog lekker 3 uurtjes. De volgende morgen heb ik niet echt kunnen genieten, zo zonder mijn backpack, pas in de middag kreeg ik het verlossende telefoontje. We hebben je backpack gevonden, hij was in Sulawesi terecht gekomen. Haaa, daar ga ik nog heen op de 7e mei, maar nu nog niet!! Wat was ik toch blij dat mijn backpack er weer was, dat is bijna mijn huis, hi hi ...

Ik had geen zin om in Mataram te blijven in Lombok, druk, chaotisch en bloedheet. Ik wil strand!! Dus volgende dag gelijk weg naar Gili Air. Drie eilandjes bij de kust van Lombok, ik koos voor Gili Air. Rustig, relaxed, geen party's! Partytime bewaar ik voor de laatste maand, ha ha. Weer wennen om op mijzelf te zijn en eigenlijk ook best even heerlijk. De tijd nemen om weer alles te laten zakken, alle avonturen van de afgelopen weken voorbij laten gaan. Er gaan niet zo heel veel boten naar Gili Air en ik moest wachten op meer backpackers, want ze gaan pas weg als de boot vol is .. Pffff weer wachten, ha ha. Totdat een jongeman naar mij toe kwam, zijn familie ging met de boot naar Gili Air met voedselvoorraad. Ik kon met hun mee!! Dat was een gezellig boottripje (half uurtje) naar Gili Air. De boot lag vol met voedsel en drinken, bananen, eieren, alle soorten groenten en fruit. De hele boot vol!!! Er was nauwelijks plaats voor personen, hi. Ik moest een plaatsje zien te vinden om te zitten tussen al dat voedsel. Maar vond het wel een grappige situatie. En locals zijn altijd vriendelijk!! Zingen en lachen!! Ik werd er helemaal vrolijk van zo tussen al dat overheerlijke voedsel.

Gili Air ... een overzichtelijk eilandje. Heb een heel rustig plekje, bamboehutje. De kustlijn is heel kort en daar zijn alleen maar bamboo-zitjes en ligstoelen. Dieper naar binnen liggen de hutjes. Mijn hutje ligt in een dicht begroeide tuin en moet met zaklamp terug lopen. Oppassen dat ik niet op de kikkers trap. En hele grote gekko's bij mijn hutje!!! Wowwww zo groot heb ik ze nog niet gezien. Ze zijn mooi. Aan de andere kant van het eilandje zijn de stranden leeg .. heb je een strandje voor jezelf. Ik ga daar steeds heen, liggen in de schaduw en lezen en water in en water uit. Wat is het leven weer goed. Helemaal op mijzelf, geen nieuwe ontmoetingen en dat houd ik lekker zo. Barrie op haarzelf!! Verslind dikke boeken.

Zaterdag de 30e ga ik met een boot van Lombok naar Flores toe. Langs de mooiste duikplekjes en langs Komodo, de varanen die zo groot zijn en gevaarlijk. Vier dagen op een boot met andere backpackers (wie weet ik niet, hi hi). Drie nachten slapen op de boot op een matje .. ha ha .. Dat wordt geen rustig boottripje. Wel leuk en avontuurlijk. Geen internet daar en weet ook niet of mijn telefoon bereik heeft. Dussssssssss. Vandaar nu rust en niets doen, opladen voor de volgende avontuurlijke trip.

Het mooie van reizen is, dat je na een zware dag van reizen, altijd zo veel terug krijgt!!! Lieve mensen bij je guesthouse, een heerlijke maaltijd, zon zee strand, einde van de dag, het licht wordt zo mooi geel en de zon gaat onder .. milkshake op een bamboo-ligstoel ... de gekko's maken weer geluidjes ... het geluid van de zee ... Mmmmm.

Tot Flores .... zo rond 4 mei ... Mei mei het is dan alweer mei ...

Kuzzzzzzz

xxx

Naar Lombok toe morgen

Hoi die hoi,

Heb zo genoten hier en helemaal tot rust gekomen. Alleen maar gerelaxed en heel veel gegeten, omdat het eten te lekker was. Behalve ons scooter-tripje hebben we niets gedaan. Iedere dag uitslapen en ontbijten en in de middag slapen, dat was lang geleden, taking a nap, heerlijk!! In de ochtend even zwemmen en dat was het dan. Totaal 6 dagen bij Lake Maninjau gebleven.

Ik heb voor het eerst een vliegende hond gezien, oftewel een soort vleermuis. Iedere dag om half 7 in de avond komt hij via ons gueshouse naar een grote boom, klimt daar in en vliegt dan naar de andere boom. Wat een beest zeg, groot en roodachtig met een reusachtige staart. Gisteren probeerden we foto's te maken, maar waren te laat. Opeens gaat hij vliegen en de 1e paar seconden ben je helemaal verrast en dus te laat voor de foto als hij vliegt naar de andere boom. Vanavond gaan we het weer proberen!

En ik verheug mij op de verse vis op de BBQ vanavond, wat een maaltijd. De beste vis ooit in mijn leven, met liefde bereid door ons oooh zo lieve vrouwtje in ons guesthouse. Alles wat zij maakt veranderd in goud ... we hebben alleen maar in ons guesthouse gegeten en bijna de hele menukaart geprobeerd. Ik zal deze maaltijden gaan missen ;-)

Morgen naar Padang en dan een vlucht via Jakarta naar Lombok toe op 1 dag. Long trip, lange overstap in Jakarta. In Jakarta op het vliegveld ga ik gedag zeggen tegen Nicolas en Muni na 3 hele gezellige weken samen. On my own again, altijd weer even wennen .. maar gaat goed komen. Ik heb dan 2 weken de tijd om te gaan eilandhoppen van Lombok, via Komodo naar Flores. Dit ga ik per boot doen, duur tripje, boven budget, maar ik leef nu en de Belastingdienst was lief, dus ik doe het. Dan heb ik nog 3 weken om door Sulawesi te reizen van het zuiden naar het noorden.Dan verloopt mij 60 dagen visa en moet ik Indonesie uit om weer met een foefje opnieuw terug te gaan naar Indonesie voor mijn laatste maand. Daar wil ik nog niet aan denken, mijn laatste maand. Het gaat zo snel ...

Ben nog steeds niet reismoe, dus ik ga gezellig door met genieten. Gisteren zat ik weer met een big smile aan het einde van de dag aan het meer met kippevel, dat zijn van die momenten dat je beseft dat je zo gelukkig bent om dit te mogen doen. Koele windbries in mijn gezicht, de kleur van het meertje verandert steeds van kleur en dan de zonsondergang. Niet meer moe en beseffende hoe mooi de natuur is hier. Wat een leven!!!

Heb gisteren 3 fotoseries op de site gezet van Lake Toba, de bottenceremonie en Bukittinggi dagtrip. Vandaag foto's van Lake Maninjau. Veel kijkplezier.

Tot Lombok!!

Hug

xxx

Lake Maninjau - maar had nog 2 verhaaltje van de vorige keer te vertellen ;-)

Hoi hoi,

Even heerlijk rust hier aan het vulkaan-meertje ... de afgelopen 2 weken veel avonturen .. Vorige keer zo veel verhaaltjes, dat ik de andere 2 verhaaltjes maar even over sloeg ;-)

Ik moet mijn excuses aanbieden aan alle honden-eigenaars ... Ik heb namelijk hond gegeten!! Toen we op Lake Toba moesten schuilen voor de regen, belandden we in een lokaal eet-tentje. De locals aten rijst, groenten en vlees en het zag er goed uit. Dus met allerlei gebaren legden we uit dat we dat ook wel wilden eten, niemand sprak engels. Ondertussen kwam er een nieuwe gast binnen in ons tentje en deze sprak engels. Toen ons eten kwam, wilde hij ons toch even waarschuwen ... euhhhh .... weten jullie dat het vlees, hondenvlees is. NEE!!! De maaltijd afzeggen, ging niet meer. Ik meldde gelijk: ja, dat eet ik dus niet. Ik eet mijn groenten en rijst wel. Maar werd toch nieuwsgierig. Het vlees ziet eruit als rundvlees .. dus misschien is het best lekker. En toen won mijn nieuwsgierigheid .. ik moest het proberen. Nicolas en Muni waren ook te nieuwsgierig en zij hadden al een rat op in Myanmar. Niet een straatrat, maar 1 die in het veld leeft en zij vonden de rat heel lekker, haaaa. Het vlees vond ik niet lekker. Het was taai en allerlei stukjes bot zaten er tussen en er liep een hond in ons eettentje, tussen de tafels door. Niet wetende dat wij zijn soortgenoten aan het proeven waren. Voor mij geen hond meer vanaf nu.

Bloedzuigers ... en koffie van poep gemaakt, haaa. Toen Nicolas, Muni en ik in Bukittinggi waren, vonden we het daar niet zo speciaal, we moesten weer wennen aan een stadje na dat rustige meer Lake Toba, dus hadden we geregeld dat we met een dagtripje de jungle zouden ingaan en nog een paar plaatsen bezoeken en we zouden eindigen bij Lake Maninjau. Zo hadden we 2 vliegen in 1 klap, bezig zijn met een trip en tegelijk verplaatsen naar de volgende plaats. Het jungle tripje zou heel kort zijn, we zouden de jungle bloem gaan bekijken. De allergrootste op aarde en ik had deze nog nooit gezien. Als ik in de jungle was, bloeiden ze net niet of we konden ze domweg niet vinden. Dit was dus een mooie kans. Maar daar moesten we wel weer iets voor doen, bloedheet door jungle lopen en al binnen 3 minuten hadden we bloedzuigers op onze voeten. Jakkes, ik haat die dingen echt. De bloem wilden we zien, dus even doorbijten en door lopen. Ik weet uit ervaring dat de eerste bloedzuiger altijd het engste is .. daarna went het gek genoeg. De bloem was prachtig, 2 in bloei, zo midden in de jungle. Even een kort jungle-tripje en die krengen van bloedzuigers lieten ons niet met rust. Toen we beneden aan kwamen gingen we koffie drinken. Speciale koffie, maar onze voeten zaten onder het bloed. De eigenaresse vertelde dat ze dit gewend was, was jullie voeten maar en daarna heerlijk koffie met koekjes eten. Haar hele huis zat onder de bloed-stappen van onze voeten. Het leek wel een moordpartij die zich had afgespeeld. Zodra je de bloedzuiger er af haalt, wordt je bloed heel dun, het blijft bloeden.Daarna stolt je bloed en blijft het stroperig op je voeten hangen. Aparte gewaarwording.

Koffie uit poep gemaakt, jawel ook dat kan allemaal. In deze regio leeft een civit-cat, deze houdt van bepaalde vruchten, daar zit een pit in en deze pit is een koffieboon. Deze kat, houdt alleen van de beste kwaliteit vruchten. Hij eet ze en vervolgens poept hij ze uit en laten ze daar nu de beste koffie van maken over de hele wereld. In luxe koffieshops over heel de wereld, willen ze graag deze koffie drinken. Door het proces in de darmflora van de kat, gebeurt er van alles met de boon en maakt het tot de beste koffie. Een bakje kost in Europa rond de 20 euro, 1 bakkie koffie, ha. Peperduur. De eigenaresse verkoopt haar koffie ook aan een koffieshop in Hilversum, diverse landen in Europa en zelfs aan Australie, waar ze een uitzondering maken om deze koffie te mogen invoeren (zij willen geen eten en drinken normaal invoeren). Wij mochten haar koffie proberen na de bloedzuigers. Helaas ben ik niet zo een koffiedrinker en eigenlijk vind ik mijn koffie het lekkerst door hem te verkrachten met veel melk en suiker. Dat heb ik met dit kopje koffie maar niet gedaan, ik heb hem puur geproefd. Kon de koffie goed drinken. Maar om nu te zeggen dat ik de beste koffie ooit heb gedronken, nee, dat niet.

Nu zit ik bij Lake Maninjau. Dit meertje is niet zo groot en omsloten door bergen. Voorheen een vulkaan geweest. Het water is warm, doordat er nog hotsprings diep in de grond bevinden. Het water is niet zo verkoelend en kraakhelder als Lake Toba. Het dopje is klein en leuk en we hebben een leuk plekje aan de rivier in een houten hutje met veranda aan het meer. De eigenaresse is een lief oud vrouwtje en kan me toch koken!!! Ongelovelijk, alles wat ze maakt, is heerlijk en apart. Een hele uitgebreide kaart met apart eten. Met liefde klaar gemaakt, dat kan niet anders. Ze stapt haar keuken in, je moet lang lang lang wachten en dan komt je eten. Mmmm, telkens weer zo lekker. Nicolas, Muni en ik eten dus alleen maar hier en voor de rest doen we helemaal niets bijzonders. Uitrusten!! We zijn de enige gasten daar en voelen ons helemaal verwend door dat lieve vrouwtje. Dit hadden we nodig na al die avonturen de laatste tijd in Sumatra.

We hebben nog wel een scooter gehuurd hier bij Lake Maninjau, we konden het weer aan en we hadden elkaar beloofd om geen tussendoor-weggetjes te nemen en op tijd terug te keren. De zon scheen, de wegen waren leuk en prachtig om doorheen te rijden en de bergen en de rijstvelden zoals altijd weer zo mooi om te zien. We kwamen netjes op tijd weer terug in ons guesthouse, tijd om weer even iets tussendoor te eten. We eten te veel hier en zullen wel wat extra kilo's aan komen. Maar het is te heerlijk om alles te proberen. Voor de rest doen we niets en slapen we veel en relaxen we. Totaal zal ik hier dan 6 dagen blijven. De 23e ga ik naar Padang toe en zal ik gelijk doorvliegen naar Lombok. Daar ga ik eilandhoppen om naar Flores te komen en vanaf Flores vlieg ik naar het zuiden van Sulawesi. Nu lekker op krachten komen voor de volgende stap.

Ik geniet ... (vooral van het eten en de rust nu).

Foto's volgen nog, ik moet ruimte erbij kopen en heb mijn mobieltje niet bij me om op te waarderen via internet. Nog even geduld en dan komen de botten-foto's en de rest.

Ciao ciao

xxx

Sumatra .. prachtige natuur ... wegen heel slecht ... veel avonturen beleefd ;-)

Daar ben ik weer, hi hi ...

Sumatra is echt prachtig qua natuur, groen, hoge bergen en alleen maar jungle en rijstvelden. Overdag bloedheet en sinds de 1e dag elke dag tropische harde warme regen, ha ha. Inmiddels weet ik dat de regen gaat komen, hoe dan ook. Binnen 10 minuten kan het weer compleet omslaan, wind komt opzetten, dikke zware donkere wolken komen en dan begint de pret. Nou ja pret, soms niet helemaal. Toen ik in Bukit Lawang was aan de rivier, ging ik zwemmen als het ging regenen. Heerlijk verkoelend. Maar soms duurt het uren de regen met zwaar onweer en harde donderslagen, keihard .. De indonesische mensen hebben een apart temperament!! Soms niet altijd even leuk, maar de locals zijn eigenlijk altijd vriendelijk en ook de guesthouse-eigenaars. De gidsen vind ik minder sympathiek ... opdringerig ... willen je een tour verkopen en blijven je maar aanspreken, ook als je NEE zegt. En ze proberen mij vaak vervelend te versieren, ze zijn erg direct en aanrakerig. Ook de meiden kunnen er wat van, haaaa. Ze vinden de europese mannen erg leuk en zijn echt op de versiertour en erg direct in wat ze willen, ha ha ... Vergeleken met andere landen in Azie, vind ik de mannen maar opdringerig en soms denken ze dat ze alles zijn, maar dat vind ik dus niet. Maarrrrrrr Sumatra is prachtig en de natuur is echt bizar mooi.

Phoeeee .... ik heb in een korte tijd behoorlijk wat avonturen achter de rug. Laat ik beginnen bij Lake Toba, een heel mooi groot meer tussen de bergen. Ik had er weken kunnen blijven, de rust daar .. de ontmoetingen ... Midden in het meer is vervolgens een eiland, Tuk Tuk met prachtige groene steile hellingen. Mijn kamer was goedkoop en super groot met een terras aan het meer. Iedere morgen, beste tijd, geen wind, zonnetje komt, het water is helemaal glad, ging ik zwemmen. Het leek net of ik in een schilderij aan het zwemmen was. Geen mensen om mijn heen en pas als ik een slag met mijn armen maakte, kwamen de rimpelingen in het water en voor mij de bergen, ver weg ... Alleen maar rust rust rust en rust .... . Het water had de perfecte temperatuur, verfrissend .. verkoelend en kraakhelder. Iedere zwemslag was een soort verwondering .. zooo mooi.

Okeeee, in Medan had ik Witha ontmoet, het Indonesische meisje en ik zou haar bij Tuk Tuk weer ontmoeten. Dus kwam zij met bus en boot naar mijn kamer op Tuk Tuk. Witha is een en al vrolijkheid. Jong, 23 jaar, een grapjas en een dromer. De dagen met haar waren echt super gezellig en vooral met veel lachen. Ze heeft een oogje op Nicolas, de fransman waarmee ik reis en ook zij droomt van een vriendje uit Europa .. Maar Nicolas is ouder en heeft helaas andere plannen, hi hi. Witha had mij uitgenodigd om haar familie te ontmoeten en een ceremonie bij te wonen. Een hele speciale kan ik wel zeggen!!! Als je familieleden zijn overleden, dan graven ze na een bepaalde tijd (jaren later) de botten op. En opde 13 april was het zover. De familie van Witha ging de botten opgraven en de ceremonie (botten reinigen) doen en ik was heel welkom. De ceremonie was op Tuk Tuk, 2,5 uur rijden met scooter vanaf mijn guesthouse. Dus scooter huren en Witha achterop mijn scooter naar de ceremonie.

De bottenceremonie ...

De familie van Witha was heel blij en ik werd dus heel warm ontvangen. We kwamen precies op tijd aan. De ceremonie begon om 9 uur in de ochtend en we gingen al om 6.15 in de ochtend weg .. Ze hadden de schop al in hun hand om te graven ... Gelukkig op tijd!! De ceremonie was heel indrukwekkend, het idee dat ze een graf gaan opgraven en dan de botten eruit halen. Ik ga dus de botten van de familie van Witha zien ... Wat stond mij te wachten??? Eigenlijk was ik heel rustig en zo nieuwsgierig en vond het bijna heel normaal dat ze begonnen te graven .. diep .. heel diep ... Wel 2,5 meter diep. Op een gegeven moment stond de persoon die aan het graven was in het graf en stond hij gewoon rechtop in een groot gat ... De hele familie kijken .. alle gezichten gericht op de aarde. Wanneer zouden de botten gevonden worden? En ja hoor, daar was het hoofd als eerste. Een heel hoofd!!! Met een klein schepje gingen ze verder graven, zodat de botten heel bleven ... En toen kwam het hoofd naar boven, de graver had het in zijn hand en haalde het uit het graf naar boven. Een oude vrouw, nam het hoofd in haar hand en begon te huilen, ging er tegen praten, gooide er van alles en nog wat uit ... alleen maar emotie. Dit gedeelte vond ik heel mooi en indrukwekkend!! Gelukkig was het niet alleen maar huilen en emotie. Tegelijk werd er veel gelachen en vooral de vader van Witha, ook een grapjes, maakte grapjes. Hij nam het hoofd in zijn handen en toen viel per ongeluk een stuk van de kaak af ... Oeps ... Dus nam hij dat deel maar los en legde dat op zijn pols. De tanden zaten ook nog in de mond en 1 viel eruit ... Ook hier maakte hij grapjes mee. Het was allemaal heel tegenstrijdig .. emotie en grapjes!! Ondertussen kreeg ik thee en werd ik aan iedereen voorgesteld en kreeg ik knuffels van iedereen. Het deed mij weer even aan Bangladesh denken, het familiegebeuren. En dat je zo in een familie wordt opgenomen, ik Barbara een toerist uit Nederland, is bij een bottenceremonie. Na het hoofd volgende de lange botten van de benen, de armen en de handen. In een emmer lagen vervolgens alle botten en op een deken de kleine botjes. Met een geel goedje (weet nog steeds niet wat het is .. soort kruiden) en met water en lemon werden de botten schoon gemaakt. Een ritueel ... Na het eerste graf een lunch .. local food, rijst, vlees en kruiden. Super pittig, de vlammen sloegen uit mijn mond ... ha ... Gelukkig kreeg ik extra rijst erbij om het meer te mengen, ik kon het niet eten, zo pittig. Dus erg mijn best gedaan om het op te eten, met het zweet op mijn voorhoofd. Na de lunch het 2e graf. Helaas konden ze de botten niet vinden .. wel de vingers .... wow!! Blijkbaar waren ze aan de verkeerde kan het graven, weer 2,5 meter diep en ze konden het lichaam niet vinden ...??? Even was het stil .. geen botten .. zielige gezichten .. Maar opeens gaven ze het op ... geen botten te vinden, het is OKEE. Niet verder graven en op naar het volgende graf. Graf 3 was minder in tact ... geen hoofd te vinden ... alleen maar grote botten van de benen en kleine kleine kleine botten ... Rest, spoorloos, hiiiii. Maar het was inmiddels volop gezelligheid met de ooms en tantes van Witha die natuurlijk van alles nog wat van mij wilde weten. Een prachtige tijd en een hele bijzondere ervaring!!! Botten opgraven doe je niet dagelijks ... Ik was aan het einde van de dag moe van alle indrukken ... moe maar voldaan van de prachtige ceremonie.

Omdat het zo gezellig is met Witha is zij met mij terug gegaan naar mijn guesthouse en hebben we heerlijk aan het meer kunnen zwemmen en relaxen.

Op Tuk Tuk ben ik ook nog een dag met Nicolas en Muni een scooter wezen huren. Rijden over het eiland en genieten van de bergen en het meer. Maar we zijn verdwaald ....We kregen een kaartje mee van Tuk Tuk en het eiland is groot. Het is niet mogelijk om binnen 1 dag het hele eiland te zien. Dus hadden we bedacht dat we langs het meer zouden rijden en wat plaatsen zouden bezoeken en dan via het binnenland van het eiland terug te gaan. Het stond tenslotte op de kaart ... De hele dag rond gereden op de scooter, het was bewolkt en heerlijk om te rijden. Nog langs een plaatsje gereden waar vroeger de mensen werden vermoord als ze iets hadden uitgehaald en op de tribune konden de mensen dan zien hoe ze werden gedood. Dat was bepaald geen pretje ... Nog langs een hotspring gereden, maar deze viel tegen! En prachtige wegen in de bergen. We hadden het naar ons zin. Inmiddels was het al 3 uur en aan het einde van de dag komt de regen .. Maar we zaten nog midden in het binnenland van het eiland. De wegen werden steeds slechter, gaten in de weg, stenen op de weg ... geen huizen meer. Op een gegeven moment dacht ik, is dit wel een weg?? Afijn, we kwamen mensen tegen en vroegen of dit de weg naar Tuk Tuk is .. Ja hoor!! Dus verder rijden. Maar de weg werd nog slechter en nog slechter en de gaten groter. We reden dwars door een bos en nu kregen we het benauwd .. hoe ver nog?? Zijn we goed en grote zwarte wolken om ons heen.Nu kwamen we geen mensen meer tegen. Gelukkig hadden we genoeg water en genoeg benzine .. maar het voelde niet goed. Na een lange tijd rijden vol zenuwen, kwamen er 2 mannen op brommer voorbij. Ze vroegen of alles goed was. Nou nee dus. We vroegen de weg naar Tuk Tuk en ze vertelden ons dat we toch echt door moesten rijden en deze weg moesten vervolgen, terug rijden was geen optie meer. Ik was best moe van het rijden en de wolken werden steeds dreigender. Dus ging ik achterop bij 1 van de mannen en die namen mijn scooter. Zij hebben ons door de bergen gereden en echt .. we hadden het nooit gevonden zonder deze 2 mannen. Inmiddels kwamen we weer terecht op een betere weg en de regen kwam, met bakken. Ik inmiddels weer op mijn scooter omdat de weg weer beter was. Onweer!! Dus schuilen bij een tentje aan de weg. We waren allemaal moe en koud tot op ons botten door de harde regen en het was al avond. Dus opwarmen bij de familie met dekens en rusten. Het bleef regenen en we moesten verder terug naar ons guesthouse, dus verder in de regen gaan rijden. Langzaam, de weg werd een rivier .. Het was niet leuk meer. Maar langzaam doorrijden en om half 8 in de avond kwamen we aan .. hongerig en moe. In het guesthouse natuurlijk ons verhaal gedaan en iedere week zijn er toeristen die dit overkomen, gevaarlijk!! Dus wij hadden gezegd, jullie moeten echt die weg van de kaart af halen, want anders blijven jullie dit meemaken met die stomme toeristen, zoals wij, die de korte weg binnendoor willen nemen ..Hierna zijn we pasta gaan eten, ik moest pasta en veel ook. Na een bord vol pasta had ik nog honger van de dag en de kou en de inspanningen van het rijden. Ik kon mijn handen niet meer normaal houden doordat ik zo lang mijn hand om het gaspendaal heen had gehad .. Had gewoon kramp, haaaa. Die avond konden we hard lachen en ook de volgende dag, we hadden een avontuurlijk verhaal te vertellen aan alle backpackers. Maar echt .. die uren rijden, verdwaald, waren geen pretje ...

Wat een verhalen ..

Ik heb er nog 1, echt ... Ik reis nog steeds met Nicolas en met Muni en vanaf het meer, Lake Toba, zijn we met een bus naar Bukit Tinki gegaan. Dat was de zwaarste busrit ooit!!! Een tocht dwars door de bergen. Slecht wegen en soms leek het wel of de weg weg was, er was geen weg. Stenen op de weg en gaten en tergend langzaam door de bergen. Ik zat naast een man die loodzwaar werd als hij in slaap viel en dan tegen mij aan viel en links van mij een man die in met middenpad zat (bus zat vol, dus dan in middenpad zitten). Ook hij lag tegen mij aan ... Ik kon niet slapen. De toilet aan boord gaf een heerlijke aroma, maar niet heus. En om de 15 minuten kwam er uit een apparaatje een geurtje om de bus fris te houden, maar dit stonk naar toiletspray. De spray kwam via de zijkant in mijn gezicht. Heerlijk een vieze toilet achter mij en toiletspray naast mij ... En ruzie gemaakt met een man die achter mij zat, haaa. Hij dacht de King van de bus te zijn en zijn vrouw de Queen. Ik mocht mijn stoel niet naar achteren doen om te slapen. Hij duwde hem zo naar voren, zonder iets te zeggen of de vragen. Dus dat kan ik ook, ik duw mijn stoel weer terug. Hij duwt hem weer naar voren. Wat heen en weer gepraat en het kwam hier op neer, mijn stoel mocht niet naar achteren. Ik verloor van de King, haaaa. Het gemene was dat de King en de Queen wel hun stoel in ligstand deden. Ik begreep er geen snars van en praten was niet mogelijk. De King bepaalde de regels, niet ik. haaaaa. Vervolgens ging hij ook nog roken, dus het was rook, vieze toilet en toiletspray uit het apparaatje aan de zijkant. Heel verfrissend allemaal. De hele busrit heb ik 3 pillen genomen tegen reisziekte .. de bomen leken wel te zweven zo scherp waren de bochten. Stil zitten is niet mogelijk, het is gewoon een achtbaan. Na 17 uur rijden in de bergen waren we er!!! Snel ontbijten en daarna slapen, tot het einde van de dag heb ik geslapen.

Sumatra, is zwaar, maar oooh zo leuk!! Veel avontuur. Zit nu aan een meertje bij een vulkaan en weet even de naam niet meer. Rust rust rust ... Gezellig met Nicolas en Muni.

Dusssssssssss Barrie geniet nog steeds hoor, ondanks dat het soms erg zwaar is.

Zooo nu ga ik heerlijk eten en zwemmen in het meer.

Foto's komen nog, internet is zooooooo traag. Ik heb prachtige foto's van de bottenceremonie ... Even geduld hebben ;-)

Liefs,

Barbara

Sumatra

Sumatra, warm, vochtig en tropische harde buien,

Bangkok verlaten ... mijn veilige haven de afgelopen maanden. Op naar een nieuw avontuur, Sumatra, Indonesie. De vlucht naar Medan was een pittige! We kwamen telkens in luchtzakken/bellen terecht en het vliegtuig schudde goed heen en weer en het vliegtuig zakte dan naar beneden ... lekker gevoel, maar niet heus. De stewardes achter in het vliegtuig gaf zelfs opeens een gilletje ... oeps ... ik dacht dat zij rustig moesten blijven in zulke situaties, hi hi om de passagiers rustig te houden ;-) Toen vertelde de piloot dat we niet konden landen als extra cadeautje en dat we nog eens 15 tot 20 minuten boven Medan moesten blijven circelen. De landing was overigens heel rustig, de piloot wist gelukkig wel wat hij moest doen. Het was 8 uur in de avond en bloedheet en vochtig toen ik aan kwam en tijdens de rit naar mijn guesthouse kwam het met bakken naar beneden. In het guesthouse gezelligheid alom, leuke verhalen van backpackers en kreeg gelijk zin om te reizen in Sumatra.

De eerste avond in het guesthouse leerde ik een indonesisch meisje kennen, Witha. Jonge meid, vol verhalen en vooral veel humor. De dag daarop ben ik met 3 meiden uit China Medan in gegaan. Niet veel te beleven, haaa. Een mooie moskee en dat was het wel, maar dat wist ik al van te voren. Medan is het startpunt om je reis te gaan beginnen. En het is waar ... chinezen maken overal een foto van .. foto hier, foto daar .... Smile hier en smile daar. Zij hadden geloof ik wel 50 foto's gemaakt en ik een paar. In de avond kwam Witha weer en zij vertelt over een ceremonie die ze heeft binnenkort heeft met haar familie en haar overleden familie. Ze graven dan de botten op van de overleden familieleden, reinigen deze en er wordt een feestje gegeven. De botten worden in een schaal gelegd en heen en weer geschut. En ze nodigt mij en Nicolas en vriendin uit (leren kennen in het guesthouse) om deze ceremonie bij te houden. Eerst dachten we dat het een grapje was, maar het is serieus en ze stelt het erg op prijs dat we komen ... dat wordt een aparte ervaring. De botten opgraven van haar familie .. holy!!!

De ceremonie is op de 13e, dus we hebben nog tijd. Ik ben met Nicolas en Muni naar Bukit Lawang gegaan. De jungle in!! Ik heb daar een trekking gedaan van 2 dagen in de jungle. Nicolas en Muni bleven bij ons guesthouse aan de rivier, prachtige plek. De eerste dag van de trekking was pittig. Lang wandelen en stijle oevers op, gladde paden en soms recht omhoog en naar beneden. Ik heb mij aan alles en van nog wat moeten vast houden om naar boven of naar beneden te komen, aan wortels, takken en stenen ... Maarrrrrr ik heb weer oerang utangs gezien, super. Dat blijft toch bijzonder, deze prachtige apen. Groot en sterk in de jungle en ze waren heel dichtbij. Deze oerang utangs zijn terug geplaatst in de jungle en zijn een beetje semi-wild. Maar in hun eigen leefomgeving. Het was weer een knijp-kippevel momentje. Uren zou ik kunnen kijken hoe ze zich bewegen en hoe ze hangen in de taken/bomen. Indrukwekkend. Aan het einde van de dag moesten we de rivier oversteken, een grote brede rivier, hard stromend water. Kleding uit en gaan met die banaan. Pffff ... en onze rugzakjes gingen ook mee. De gidsen hielden gewoon 3 rugzakken in hun handen en liepen de rivier door .. camera erin .. niet nadenken ... alles komt goed. Ik en de anderen werden aan onze hand door de rivier naar de overkant gebracht, zodat we niet omvielen. Spannend en avontuurlijk. Slapen in de jungle, in een tent, op de grond. Weinig slapen. We hadden geluk, deze avond begon het pas om 10 uur in de avond te regenen, met bakken, hard en warme regen. De volgende dag was gelukkig iets minder zwaar. Relaxen aan de rivier en zwemmen. Een wandeling naar een kleine waterval ... En weer de rivier oversteken, 2 x, ha ha. Deze keer werden we in grote banden naar de overkant gebracht. De gidsen liepen door de rivier en moesten ons en de band tegenhouden en naar de overkant brengen, een zware klus voor hun. Weer met onze rugzak en camera ... het ging allemaal goed. Twee leuke dagen in de jungle gehad. Ik ben weer terug gegaan naar ons guesthouse en daar heerlijk verder geluierd aan de rivier. Prachtige plek aan de rivier.

Met Nicolas en Mudi ben ik naar Lake Toba gegaan met een busje. Het verkeer is druk en ze rijden een beetje als gekken hier. De wegen zijn slecht, gaten in het wegdek, nergens snelwegen. Het kost heel veel tijd. Hoort erbij, zeg maar. Vervolgens met een boot naar een eilandje in het meer, Lake Toba. Ook hier weer prachtige natuur. Ons guesthouse is zelfs lux. Grote kamer, toilet, douche (geen warm water) en het lijkt een beetje een resort. Heerlijk zwemmen in het verkoelende meer. Morgen ga ik een brommer huren, ik zal voorzichtig rijden!!! En dan overmorgen komt het indonesische meisje hier, ze blijft dan in mijn kamer en dan vertrek ik naar haar village, waar de ceremonie is. Spannend!!

Barrie vermaakt zich dus nog steeds prima en is het reizen nog steeds niet zak, ik kom eigenlijk maanden te kort, hoor zo veel verhalen over dit en dat. Phillipijnen ... en nog meer. Keuzes maken .. Ik blijf in Indonesie 3 maanden, zo groot en zo veel te zien.

Ooh ja Sandra ik begreep dat ik naar de tandarts moet .. euhhh ,... de tandarts moet maar even wachten, ha ha. In juli weer ...

Genieten jullie van het voorjaar??? Vast!!!

Zijn er nog vette of leuke roddels of waar gebeurde verhalen??? Vertel vertel en nog nieuws over NL?? Ik zie of hoor niets over NL, haaaaaaaaaaa. Geen bericht, goed bericht zeker.

Kuzzzzzzzzzzz en knuffel van mij

Barbara

xxx

Hier alles okee .. computer doet raar .. heel verhaal geschreven .. alles weg

Hallo

Hier alles okeeee. Computer werkt hier heel slecht. Heel verhaal geschreven en weg is het. Verbinding slecht.

Probeer op andere lokatie weer een keer te mailen.

Sumatra is mooi en helemaal naar mijn zin. Jungle tocht gedaan, oerang oetangs gezien en heb een speciale uitnodiging gekregen van een indonesisch meisje ... een ceremonie .. van botten opgraven van overleden personen .. heel verhaal. Verhaal volgt dus nog.

Morgen ga ik naar Lake Toba, geen idee hoe het mailen daar is.

Kuzzzzzzzzzz

xxx