Hoi hoi,

Even heerlijk rust hier aan het vulkaan-meertje ... de afgelopen 2 weken veel avonturen .. Vorige keer zo veel verhaaltjes, dat ik de andere 2 verhaaltjes maar even over sloeg ;-)

Ik moet mijn excuses aanbieden aan alle honden-eigenaars ... Ik heb namelijk hond gegeten!! Toen we op Lake Toba moesten schuilen voor de regen, belandden we in een lokaal eet-tentje. De locals aten rijst, groenten en vlees en het zag er goed uit. Dus met allerlei gebaren legden we uit dat we dat ook wel wilden eten, niemand sprak engels. Ondertussen kwam er een nieuwe gast binnen in ons tentje en deze sprak engels. Toen ons eten kwam, wilde hij ons toch even waarschuwen ... euhhhh .... weten jullie dat het vlees, hondenvlees is. NEE!!! De maaltijd afzeggen, ging niet meer. Ik meldde gelijk: ja, dat eet ik dus niet. Ik eet mijn groenten en rijst wel. Maar werd toch nieuwsgierig. Het vlees ziet eruit als rundvlees .. dus misschien is het best lekker. En toen won mijn nieuwsgierigheid .. ik moest het proberen. Nicolas en Muni waren ook te nieuwsgierig en zij hadden al een rat op in Myanmar. Niet een straatrat, maar 1 die in het veld leeft en zij vonden de rat heel lekker, haaaa. Het vlees vond ik niet lekker. Het was taai en allerlei stukjes bot zaten er tussen en er liep een hond in ons eettentje, tussen de tafels door. Niet wetende dat wij zijn soortgenoten aan het proeven waren. Voor mij geen hond meer vanaf nu.

Bloedzuigers ... en koffie van poep gemaakt, haaa. Toen Nicolas, Muni en ik in Bukittinggi waren, vonden we het daar niet zo speciaal, we moesten weer wennen aan een stadje na dat rustige meer Lake Toba, dus hadden we geregeld dat we met een dagtripje de jungle zouden ingaan en nog een paar plaatsen bezoeken en we zouden eindigen bij Lake Maninjau. Zo hadden we 2 vliegen in 1 klap, bezig zijn met een trip en tegelijk verplaatsen naar de volgende plaats. Het jungle tripje zou heel kort zijn, we zouden de jungle bloem gaan bekijken. De allergrootste op aarde en ik had deze nog nooit gezien. Als ik in de jungle was, bloeiden ze net niet of we konden ze domweg niet vinden. Dit was dus een mooie kans. Maar daar moesten we wel weer iets voor doen, bloedheet door jungle lopen en al binnen 3 minuten hadden we bloedzuigers op onze voeten. Jakkes, ik haat die dingen echt. De bloem wilden we zien, dus even doorbijten en door lopen. Ik weet uit ervaring dat de eerste bloedzuiger altijd het engste is .. daarna went het gek genoeg. De bloem was prachtig, 2 in bloei, zo midden in de jungle. Even een kort jungle-tripje en die krengen van bloedzuigers lieten ons niet met rust. Toen we beneden aan kwamen gingen we koffie drinken. Speciale koffie, maar onze voeten zaten onder het bloed. De eigenaresse vertelde dat ze dit gewend was, was jullie voeten maar en daarna heerlijk koffie met koekjes eten. Haar hele huis zat onder de bloed-stappen van onze voeten. Het leek wel een moordpartij die zich had afgespeeld. Zodra je de bloedzuiger er af haalt, wordt je bloed heel dun, het blijft bloeden.Daarna stolt je bloed en blijft het stroperig op je voeten hangen. Aparte gewaarwording.

Koffie uit poep gemaakt, jawel ook dat kan allemaal. In deze regio leeft een civit-cat, deze houdt van bepaalde vruchten, daar zit een pit in en deze pit is een koffieboon. Deze kat, houdt alleen van de beste kwaliteit vruchten. Hij eet ze en vervolgens poept hij ze uit en laten ze daar nu de beste koffie van maken over de hele wereld. In luxe koffieshops over heel de wereld, willen ze graag deze koffie drinken. Door het proces in de darmflora van de kat, gebeurt er van alles met de boon en maakt het tot de beste koffie. Een bakje kost in Europa rond de 20 euro, 1 bakkie koffie, ha. Peperduur. De eigenaresse verkoopt haar koffie ook aan een koffieshop in Hilversum, diverse landen in Europa en zelfs aan Australie, waar ze een uitzondering maken om deze koffie te mogen invoeren (zij willen geen eten en drinken normaal invoeren). Wij mochten haar koffie proberen na de bloedzuigers. Helaas ben ik niet zo een koffiedrinker en eigenlijk vind ik mijn koffie het lekkerst door hem te verkrachten met veel melk en suiker. Dat heb ik met dit kopje koffie maar niet gedaan, ik heb hem puur geproefd. Kon de koffie goed drinken. Maar om nu te zeggen dat ik de beste koffie ooit heb gedronken, nee, dat niet.

Nu zit ik bij Lake Maninjau. Dit meertje is niet zo groot en omsloten door bergen. Voorheen een vulkaan geweest. Het water is warm, doordat er nog hotsprings diep in de grond bevinden. Het water is niet zo verkoelend en kraakhelder als Lake Toba. Het dopje is klein en leuk en we hebben een leuk plekje aan de rivier in een houten hutje met veranda aan het meer. De eigenaresse is een lief oud vrouwtje en kan me toch koken!!! Ongelovelijk, alles wat ze maakt, is heerlijk en apart. Een hele uitgebreide kaart met apart eten. Met liefde klaar gemaakt, dat kan niet anders. Ze stapt haar keuken in, je moet lang lang lang wachten en dan komt je eten. Mmmm, telkens weer zo lekker. Nicolas, Muni en ik eten dus alleen maar hier en voor de rest doen we helemaal niets bijzonders. Uitrusten!! We zijn de enige gasten daar en voelen ons helemaal verwend door dat lieve vrouwtje. Dit hadden we nodig na al die avonturen de laatste tijd in Sumatra.

We hebben nog wel een scooter gehuurd hier bij Lake Maninjau, we konden het weer aan en we hadden elkaar beloofd om geen tussendoor-weggetjes te nemen en op tijd terug te keren. De zon scheen, de wegen waren leuk en prachtig om doorheen te rijden en de bergen en de rijstvelden zoals altijd weer zo mooi om te zien. We kwamen netjes op tijd weer terug in ons guesthouse, tijd om weer even iets tussendoor te eten. We eten te veel hier en zullen wel wat extra kilo's aan komen. Maar het is te heerlijk om alles te proberen. Voor de rest doen we niets en slapen we veel en relaxen we. Totaal zal ik hier dan 6 dagen blijven. De 23e ga ik naar Padang toe en zal ik gelijk doorvliegen naar Lombok. Daar ga ik eilandhoppen om naar Flores te komen en vanaf Flores vlieg ik naar het zuiden van Sulawesi. Nu lekker op krachten komen voor de volgende stap.

Ik geniet ... (vooral van het eten en de rust nu).

Foto's volgen nog, ik moet ruimte erbij kopen en heb mijn mobieltje niet bij me om op te waarderen via internet. Nog even geduld en dan komen de botten-foto's en de rest.

Ciao ciao

xxx