Ha die ha,

Ik ga toch maar even terug naar Myanmar ... in mijn geheugen.... om te kijken ofik nog iets op papier kan zetten over die maand ... Ben namelijk uitgecheckt uit mijn kamer en heb straks eenreis van 15 uur, oepsssss. Dus mooie gelegenheid omde tijd te doden ...

Myanmar ... hele goede herinneringen. Voor mij het land met de mooiste glimlachen!!! Nu heb je een glimlach en een glimlach ...er is verschil daarin en als je in Myanmar ben geweest, dan zie en ervaar je hetverschil tussen een glimlach en een glimlach. Wat een lieve mensen,blij als ze een praatje met je kunnen maken, erg geinteresseerdin je. De glimlachen zijn spontaan, waar je ook bent, op straat, in een winkeltje ... opeens is hij daar, die prachtige mooie glimlach. Als je depressief bent, ga naar Myanmar!!! De prachtige glimlachen zullen je beter maken ;-) Je word er zo vrolijk van ... en weg zijn al je problemen. Misschien kan ik wel reizen gaan organiseren voor depressieve mensen ... moet tenslotte werk zien te vinden als ik terug kom. Van het regime merk je tijdens het reizen niet veel, zo nu en dan wel checkpoints op de weg (mannen met geweren), maar ze waren vriendelijk .. ik heb het niet als vervelend ervaren. Maar praten over het regime is niet echt mogelijk .... de mensen durven niet te praten ... bang .. angst ... op een gegeven moment zijn we gestopt met vragen stellen, omdat we merkten dat je de persoon toch wel in een moeilijk pakket brengt ... Heel dubbel!!! Maar ze leven met een glimlach .. ze hebben geen invloed en krijgen het nu niet veranderd .. dus wat kan je doen ... leven .. leven met een smile, beter dan boos zijn... Vandaag is vandaag en ik glimlach ...

Myanmar, land van de:

- presentjes ... gifts ... minder betalen ... iedere keer weer een verrassing

- internetsites worden geblokt ... met foefjes (omzeilen sites die verboden zijn door regime) inloggen en tergend langzaam

- gratis pickup en dropoff guesthouse / airport - wat een service!! Niet gewend

- land van de koude busreizen, en met koud bedoel ik echt koud (vrieskist!!!!)

- land van de paard en wagens / os en wagens ... terug in de tijd ...

- land van de beschilderde gezichten (bescherming van de huidmet okergele creme)

- prachtige natuur .. prachtige mensen ... smile smile and the most beautiful smiles ;-)

Ik was behoorlijk voorbereid op van alles en nog wat, zeker met Bangladesh nog op mijn netvlies ... Dus daar ging ik dan naar Myanmar. Dollars gehaald, deze moesten nieuw zijn en moesten glad zijn. Anders problemen! Voorbereid op het regime in Myanmar, voorbereid op moeilijke busreizen ... en nog veel meer. Maar het begon allemaal compleet anders ... Op het vliegveld werd ik opgehaald (ik had een guesthouse gereserveerd toen ik in Bangkok was en een pickup was mogelijk ...). Dus stond daar een man met een bordje: welcome miss Barbara ... Nou ja leek wel VIP!! Het vliegveld was super georganiseerd en netjes en niet zoals Dhaka chaotisch ... Dus ik was een beetje blij verrast. Toen in grote oude bus in, zo'n oude volkswaqen-achtige bus (zijn zoooo leuk!!). Daar zat ik dan en het straatleven leek zo rustig ... alles was anders zoals in mijn gedachte ... In de bus voor mij zat Lele, een italiaan en het was grappig, we waren beiden zoooo verrast en moesten lachen omdat het beeld wat wij hadden van Myanmar, helemaal niet klopte! Hij kwam van de Philipijnen en dat was zwaar geweest en ik had Bangladesh nog in gedachten .... Dus was de bustrip naar het guesthouse gelijk gezellig met Lele de italiaan. In de bus zat ook Gabriel, een argentijn en we gingen alledrie dus naar hetzelfde guesthouse toe. Daar aangekomen kregen we te maken met de super vriendelijke mensen uit Myanmar en kwamen de eerste glimlachen al aan. Wat een ontvangst: lever paspoort maar in, ga meer eten (ontbijten): gratis!!! En dan krijgen jullie daarna je sleutel. Lele en ik moesten telkens lachen, wij waren deze service en vooral dat alles zo gemakkelijk ging, niet gewend ... Vanaf dat moment ben ik dus gaan reizen met Lele, de italiaan en Gabriel de Argentijn.

De volgende ochtend tijdens het ontbijt ontmoette ik Fabricio, nog een italiaan. Hij had al een buskaartje gekocht naar een plaats, maar hij vond het zo gezellig met mij en Lele en Gabriel, dus besloten we om een trekking te gaan doen met z'n allen! Die zelfde dag gingen we nog weg.Daar gingen we dan, met de bus naar Kalaw. Deze busrit was zwaar ... en eigenlijk voornamelijk door de kou. Airco-bus, maar airco kan niet uit: gevolg: je zit uiteindelijk in een vrieskist en je bent tot je botten koud. Midden in de nacht kwamen we aan in Kalaw, klein dorpje en ijskoud buiten. Het ligt hoog in de bergen ... Ik overdrijf niet, maar het was zo koud, dat we onze lonely planet niet stil konden houden, omdat onze handen zo aanhet beven waren. Maar we moesten kijken waar ons gueshouse was, een paar straten verder .... De kou was vreselijk .... en we waren zo moe. Maar het was niet ver lopen en konden gaan slapen ...

In Kalaw kwam ik die zelfde ochtend Roma tegen, engelse en alleen op pad. Ook zij sloot in ons groepje aan en zo gingen we weer verder ... De trekking was super! Maar vooral het lach-gehalte was erg hoog. De 2 italianen hadden nogal humor en waren zo heerlijk jongensachtig.Mijn lachgehalte lag zo hoog, dat ik daar normaal een jaar over moet doen in NL. Op een dag waren we aan het einde van de dag stiekem ervan doorgegaan. Aan het einde van de dag waren we tijdens het lopen bij een winkeltje gekomen, waar ze biertjes verkochten. Het was niet ver van onze slaapplaats vandaan! We hadden de gidsen niet ingelicht dat we biertjes gingen kopen .... dus ging ik stiekem met Lele en Fabricio naar dat winkeltje toe ... Daar was het zoooo gezellig met de locals en het drinken van biertjes, dat we de tijd vergaten en de zon ging onder. We hadden tegen 1 persoon uit de groep wel verteld dat we stiekem naar dat winkeltje zouden gaan ...Oeps en ze gingen ons missen bij de slaapplaats. De gidsen gingen dus op zoek naar ons. In het donker dus terug lopen.... en onderweg kwamen we de gidsen tegen, maar ze begonnen te lachen en waren niet boos. We hadden biertjes voor de avond bij ons en hebben deze gedeeld die avond met de gidsen ... De volgende dag was een zware dag .... euh ... trekking en biertjes drinken .... lood en lood zwaar. Ook hier hadden we weer te maken met koude nachten en niet kunnen slapen door de kou. Ook sliepen we een nacht met buffels onder onze slaapzaal. De laatste slaapavond was magisch: we sliepen in een klooster .. en om 5 uur in de ochtend gingen ze zingen ... weer een korte nacht slapen ... maar de plaats was zo magisch en vergeet je snel je moeheid.

Na de trekking belandden webijhetmeer,Inle Lake. De natuur is indrukwekkend mooi. We hebben fietsen gehuurd en de omgeving per fiets gezien. Met fiets hetmeer oversteken en daar hebben we de beste en meest bijzondere maaltijd gehad. Er was een restaurantje op palen aan de rivier en de vrouw daar riep ons of wij wilden eten. Jahoor, maar hoe komen we bij je restaurantje? Ik kom jullie halen. Dus daar kwam ze methet bootje omons te halen.We hebben 1,5 uurmoeten wachten op ons eten, maarhet was goddelijk! De familie was weer super lief en we zijn er totaal 3 uur gebleven. De guesthouse aan de rivier was ook weer super. We kregen telkens presentjes! Gratis aardbeienjuice (de beste ooit!!!!). Gratis thee op onze veranda aan het water ... gratis dit en gratis dat ... Wat een vriendelijkheid! Mooie tijd gehad aan het meer met onze groep!

Na het meer gingen we naar mandalay, wij vonden deze stad niet zo super! Zeker niet vergeleken met Yangoon, levendig en super leuk, vooral het eten op straat. We zijn wel naar de steden om Mandalay gegaan en deze plaatsen waren wel mooi en kregen we de eerste mooie tempels te zien. Roma en ik zijn nog verdwaald toen, hadden een hele grote stoepabeklommen, maar we dachten dat er maar 1 uitgang was ... niet dus ... We dachten goed te lopen en kwamen opeens helemaal verkeerd uit. Bloedheet buiten en de rest was op ons aan het wachten. Niemand sprak engels en niemand begeep dat wij naar de andere kant van de stoepa wilden gaan .... We bleven maar lopen en lopen en lopen, uiteindelijk vonden we de groep! Vlak bij Mandalay is een grote teak-brug, super lang ... prachtig om op de lopen en vooral om naar te kijken. Demonniken zaten daar te kletsen .... Soms zijn er van die momenten dat je echt denkt ... ben ik hier echt. We hebben veel kippevel momenten gehad daar.

Toen Bagan, de meest prachtige tempelcomplex in mijn leven!!! Wat een ruimte, wat een tempels .. wat is het magisch en soms sprookjesachtig. Deze ervaring krijg ik niet uitgelegd ... het lukt niet om aan de hand van een foto het gevoel en de ruimte over te brengen ... gaat niet ... 4 dagen met fiets door het gebied en dan nog lukt het je niet om alles te zien. Op een avond waren we op een tempel geklommen voor zonsondergang ... geen toeristen in de buurt en alleen ons groepje. Deze momenten waren zo mooi dat we met z'n allen hebben gehuild van blijdschap omdat het zoooo bijzonder was ... Je zou het wel van de daken willen schreeuwen en willen uitleggen ... Je moet er zijn om het te ervaren!!! En wat ben ik blij dat ik de ervaring weer met mij mee draag .... Dit is reizen .. dit zijn de momenten die je nooit vergeet!!

Na Bagan weer terug naar Yangoon en daar ben ik met Gabriel nog naar de Golden Mountain gegaan, de rest moest al terug naar Bangkok. Tijd dus omafscheid te nemen. Gelukkig had ik nog even Gabriel om mij heen. Dit is een pelgrimplaats, leuk, maar niet zoooo bijzonder, hi hi. Hierna weer naar Yangoon en was ik opmijzelf! Ben naar het strand gegaan en heb een strand-retraite gehouden!!! Amper toeristen daar ... even wennen .. maar eigenlijk vond ik het opeens heerlijk. Ik ben iedere dag gaan lopen langs het strand, kilometers strand ... strand ... strand ... En ik ben gaan joggen iedere avond langs het strand. Geen bier gedronken, want de afgelopen 3 weken heb ik door de gezelligheid veel gegeten en vooral veel biertjes gedronken ... Moest even soort detoxen daar!!! Water drinken en heel veel bewegen. Was super en kon alles laten zakken wat ik allemaal weer had mee gemaakt! Een bamboo hut en 5 boeken lezen, muziek luisteren en zwemmen in de grote golven. Mmmmmm. Ooh ja iedere avond kwamen ze langs mijn hutje en vroegen wat ik die avonde wilde eten en hoe laat. Ze kwamen het dan brengen naar mijn hutje en ik at het heerlijk op op mijn veranda!!! Over de busreis zullen we het niet hebben, die was loodzwaar ... local bus .. met dieren aan boord en geen toerist te bekennen. Maar ach na strand en rust is zo'n busreis weer niet meer erg, ha ha.

Voor de verandering weer terug naar Yangoon en dacht datik de laatste 2dagen wel op mijzelf zou zijn. Nee hoor:ikhad gelijk weer leukduits gezelschap!!! Geen seconde alleen!!Ben 3 keer naar de Pagode in Yangoon gegaan. Deze is namelijk erg mooi en de plek voelt zo goed. Je kan hier uren zitten en kijkennaar alle mensen die bidden. Ik heb niets met bidden .. maar deze keer raakte mij het ...de rust ...de mensen die hetbidden zoserieus nemen ...Ik ben geraakt hierdoor. Deze Pagode vergeet ik nooit meer!Het boeddhisme is gewoon een prachtig geloof.

Jeetjeer waren nogveel meer mooie herinneringen .. te veel om op te schrijven ... een maand vol met mooie momenten ....

Myanmar ...prachtig land .... ik mis de smiles nog steeds een beetje

Foto's stonden al op de site, kon geen keuzes maken welke erop te zetten, omdat alles zo mooi was en het uitzoeken kost zo veel tijd, ha ha.

Okeeee dan, ik ga zo eten, mijn bus vertrekt vanmiddag naar Ko Lipe (Thailand). Ik blijf even hier hangen en zal de situatie in de gaten moeten houden bij Indonesie en Sulawesi ... ivm met ramp in Japan. Afschuwlijke beelden en schrikken ... Sulawesi staat op de planning van mij, maar daar was een tsoenami-waarschuwing. Even afwachten dus ... Ik ga weer relaxen ... strand ...

xxx