Hoi hoi,

Bangladesh-zenuwen komen beetje op gang, hi ....

I am on my own! Helen is 2 dagen geleden vertrokken en inmiddels in Singapore. De 2 weken die we samen zijn geweest, waren erg leuk. Gedag zeggen vond ik dus best nog zwaar, sta ik daar op straat met tranen in mijn ogen gedag te zeggen tegen mijn lieve vriendinnetje, pffff. Backpacken samen was relaxed en ook zo vertrouwd en dus makkelijk. Voordeel: als ik over een half jaar weer heerlijk thuis kom, hebben we in ieder geval geen slaande ruzie, hiiiiiiiii. Samen backpacken is best een risico en ik heb echt genoten samen.

Okee, on my own daarna. Ook niet helemaal. De laatste dag waren Helen en ik in contact gekomen met een nederlands-canadese vrouw en een jonge meid from Australia. Gezelligheid dus en ik viel gelukkig niet in een gat. Toeval bestaat niet .... Soms heb je van die dingen dat je denkt, neeee dat kan niet ... Ik raak in gesprek met Astrid, de nederlandse canadese vrouw en wat blijkt, zij woont niet ver van Karel vandaan in Canada en ze kent hem ook nog. Bij een guesthouse in Bangkok, ontmoet ik dus een nl-canadese vrouw, woonachtend vlak bij Vancouver en uitgerekend zij, kent Karel. Ik heb er 2 dagen om moeten lachen .. en kan het eigenlijk nog niet geloven. Karel landt over een paar dagen hier, ik zou hem dus kunnen zien en ontmoeten, maar ik ga naar Bangladesh toe en wacht niet op hem. Mannen ... en Barbara .... Barrie gaat gewoon verder met haar eigen avontuur. Veel leuker!!!

Mijn backpack is dit jaar veel zwaarder! Als je gaat inpakken voor een half jaar ga je weer veel te safe inpakken en de weegschaal op schiphol gaf ook meer kilo's aan als mijn laatste keer reizen. Nu denk je, ach een paar kilo, maar ze kwamen mij na 2 weken goed mijn neus uit! Dus heb ik alles op mijn bed gelegd en ben ik gaan screanen. Wat heb ik niet nodig?? Ik wil kilo's kwijt, moet het tenslotte een half jaar op mijn rug dragen. Ben naar het postkantoor gegaan en heb die overbodige kilo's in een doos gedaan. Deze zal per boot over 3 maanden in NL aankomen. Hoop ik .... Wandelschoenen en reefslippers ... extra broeken en nog veel meer. Nu dus een heerlijke afgeslankte backpack en ik voel me stukken beter en lichter. Weg met die extra ballast!

Met veel moeite kon ik aan een lonely planet van Bangladesh komen. Alle landen liggen hier in de winkels, maar Bangladesh ... neee. De meeste backpackers combineren India en Bangladesh, dus nergens te vinden. Maar het zou Thailand niet zijn als je gewoon op straat regelt, dat iemand een LP van Bangladesh ergens vandaan haalt en de volgende dag kon ik hem ophalen. Eindelijk kon ik mij dan gaan inlezen over het land. Nu word ik mij toch zenuwachtig ... Een arm en overbevolkt land, overstromingen, niet veel backpackers ... en Barrie gaat daar heen ... Heb mij nu 2 dagen goed ingelezen, maar ben zenuwachtig voor morgen. Ik vlieg op Dhaka, een drukke stad, helemaal vervuild en zal daar zeker geen rust vinden, hiiii. Ik denk dat ik er 2 dagen blijf en dan snel naar het noorden ga, naar de theeplantages, bergen, trekkingen en rust. Daar verlang ik naar, natuur. Zit nu al dagen in een druk Bangkok en dan Dhaka er nog eens boven op. Ik zal er rekening mee moeten houden, dat ik stukken alleen zal moeten reizen en wordt dus helemaal uit mijn comfort-zone gehaald. Toch doe ik het, juist deze ervaringen zijn vaak intens en vergeet je niet. En mocht het echt echt echt niet leuk zijn, dan verlaat ik het land. Oooh ja in sommige hotels mogen vrouwen niet slapen ... lekker vriendelijk .. hi hi .... It's a men's world!!!

Ik heb inmiddels mijn visa en paspoort weer, heeft mij ruim 2,5 uur gekost. Ik zat vast in the traffic-jammmm van Bangkok. Zo genieten van mijn laatste avondje in Bangkok. Morgen vliegen en zal in de avond op Dhaka landen. In Dhaka zijn internet-cafés, dus jullie horen wel hoe mijn cultuur-shokzal gaan verlopen. De eerste avond zal internetten niet lukken, denk ik ... dus zal de dag daarop wel gaan worden.

Bar gaat bikkelen de komende 2 maanden ... daarna Birma als het mee zit en dan Indonesië, easy on .. layback .... Easy travelling ... Nu even intens en zwaarder ... we zullen zien.

Keesje, de wereld is gelukkig niet vergaan. Gekke kat toch! Vorig jaar in Pernis dacht je ook dat de wereld zou vergaan, maar dat gebeurde toch ook niet, hi hi. Gelukkig zorgt Sandra goed voor je en mag je iedere avond weer op haar schoot liggen.

Bedankt voor jullie lieve reacties, het lukt mij niet om deze persoonlijk te beantwoorden. Internetten in een ander land is altijd traag, onrustig en kost gigantisch veel tijd, haaaaaaaaaaaa.

Lang verhaaltje, haaaaaaaaaaa.

Dikke knuffel van een beetje zenuwachtige Barbara

xxx